محمد لطیف‌کار ـ اغلب مشاغل امروز صورت تحول یافته‌ی مشاغل قدیمی هستند. زمانی دو، سه نفر یا یک‌نفر در یک کارگاه کوچک آهنگری کار می‌کردند؛ امروز اما صدها نفر در کارخانه‌های بزرگ به فعالیت مشغولند که خروجی کارشان کم و بیش با مشاغل سنتی روزگار سپری شده، توفیر چندانی ندارد.
سوژه‌ای که دستمایه‌ی گزارش ارزنده‌ی اسما پورزنگی‌آبادی دبیر تحریریه «فردای‌کرمان» و « استقامت» شده است؛ ناظر به همین معنی است. توجه دادن به جامعه‌ای است که به سرمایه‌های خود پشت می‌کند و مدیران فعلی صنعت آن گاها فکر می‌کنند از زیر بته بیرون آمده‌اند. لطفا این گزارش را که در نشریه «استقامت» این هفته چاپ شده و در «فردای کرمان» هم آن را با عنوان «صدای خستۀ چکش اوستا علی آهنگر» بازنشر کرده‌ایم، بخوانید تا اندکی با درد دل استادکاران قدیمی آشنا بشوید.
اوستا علی احمدی آهنگر، شاید آخرین بازمانده‌ی نسل آهنگران قدیمی کرمان باشد که با وجود پیری و بیماری هنوز هر روز جلوی کوره‌ی آتش کارگاه کوچک خود در بازار میدان قلعه می‌ایستد، و چکش می‌زند. او می‌گوید که بیمه نیست و با وجود این‌که ریه‌هایش مشکل پیدا کرده اما هنوز مجبور است پای کوره بایستد و آهنگری کند. لطفا خودتان چند دقیقه وقت بگذارید و این گزارش را بخوانید. (صدای چکش خستۀ «اوستا علی» آهنگر).
اما در این مجال کوتاه می‌خواهم به اربابان صنعت و معدن و مدیران شرافتمند استان یادآوری کنم، اوستا علی آهنگر را یک کارگر ساده تصور نکنند. او آخرین بازمانده‌ی نسلی است که صنعت آهنگری و فولادسازی را هزارها سال در این منطقه تجربه و دنبال کرده است تا به مدیران فولادی و معدن‌کاران بزرگ آهن امروز بسپارد.
او به تنهایی مثل یک اثر ماندگار در تاریخ صنعت فولاد می‌درخشد. یادگاری که دیگر تکرار هم نمی‌شود. به همین‌خاطر از گل‌گهر، میدکو و جهان فولاد و سایر فعالان این رشته تعجب می‌کنم اگر با دیدن این گزارش آستین همت برای حمایت و حفظ این درخت ریشه‌دار بالا نزنند. او در واقع پیر صنعت آهن و فولاد در خطه‌ی کرمان است!
ما با پدران واقعی صنایع و یادگارهایمان چه می‌کنیم؟! مگر چند نفر از این نسل باقی مانده است؟ یکی یا دوتا؟!
به‌گمان من، امثال اوستا علی احمدی به مثابه نماد و سمبل صنعت فولاد نه‌تنها باید مورد حمایت سلامتی و بازنشستگی قرار بگیرند، که باید با افتخار به‌عنوان بخشی از گذشته‌ی تاریخ صنایع آن‌ها را به نسل امروز معرفی کنیم. حیف است اگر صنایع ما به‌عنوان یک کار حرفه‌ای در حوزه‌ی روابط عمومی، تا دیر نشده است اقدام شایسته‌ای انجام ندهند. /الف
نظر خود را بنویسید