گروه فرهنگ‌وهنر ـ هوشنگ مرادی کرمانی، با اشاره به اهمیت توجه به زبان فارسی گفت: «ما داریم زبان فارسی را گم می‌کنیم».
به گزارش فردای‌کرمان به نقل از ایبنا، این نویسنده‌ی نامدار در آیین اختتامیه نخستین همایش ملی ادبیات کودک و نوجوان دانشگاه شهید بهشتی با موضوع «فرصت‌ها و چالش‌های ادبیات داستانی کودک و نوجوان» افزود: «من نه به‌عنوان یک فرهنگستانی بلکه به‌عنوان یک ایرانی و دوستدار زبان فارسی این حرف را می‌زنم. باید فرزندانمان را از نثر ترجمه‌ای پیش پا افتاده نجات دهیم و به آن‌ها واژه‌هایی دهیم تا سرگردان نشوند. این دنیای ترجمه فقط می‌تواند خبررسانی کند، نمی‌تواند به بچه‌ها واژه بدهد. با نگاهی به نوشته‌های جوانان امروز یا متون ترجمه می‌بینیم که ایرادهای زیادی وجود دارد مثلا به جای اینکه از واژه‌های اصیل فارسی استفاده کنیم در هر صفحه 30 تا «در حالی‌که» پیدا می‌شود و واژه‌های زیادی در این میان دور ریخته می‌شود».
این نویسنده با بیان اینکه بچه‌های امروز واژه کم دارند، اظهار کرد: «اگر واژه‌های لازم به زبان تزریق نشود، می‌میرد. زبان باید تقویت شود تا زنده بماند. امروزه می‌بینیم حتی وقتی معلمی در کرمان داستان «بچه‌های قالیباف‌خانه» را برای بچه‌ها می‌خواند، باید برخی واژه‌ها را برایشان معنا کند، یعنی بچه‌های کرمان هم برخی واژه‌های اصیل کرمانی را نمی‌شناسند».
نویسنده «شما که غریبه نیستید» با تاکید بر اینکه زبان ماهواره و اینترنت و کلا زبانی که امروزه در ایران به کار می‌رود درحال از بین بردن همه ضرب‌المثل‌ها، زبانزدها و واژه‌هایی است که می‌تواند یک زبان را شیرین و ماندگار کند، گفت: «زبان فارسی بسیار شیرین و جذاب است و بزرگانی مانند حافظ و سعدی و ... آن را برای ما به یادگار گذاشته‌اند و ما باید از آن مواظبت کنیم چون در دنیا دارد از بین می‌رود».
وی افزود: «باید اصطلاحات زبان فارسی را در هر کجای ایران که هستیم حفظ کنیم و اجازه ندهیم که از بین برود. چندی پیش در نشست «دوپنجره» که از سوی کانون پرورش فکری برگزار می‌شود، کتاب «لبخندی برای انار» از سوی بچه‌ها خوانش و بررسی شد. نکته جالب این بود که بچه‌های 14، 15 ساله داستانی که 22 سال پیش نوشته شده بود را نقد می‌کردند یعنی توانسته بودند با آن ارتباط برقرار کنند. یعنی آنچه اثر را ماندگار و عمیق می‌کند حفظ کردن زبان و واژه‌هاست».
مرادی کرمانی در ادامه خطاب به دست‌اندرکاران ادبیات کودک و نوجوان گفت: «مسئولیت شما حفظ ثروت هنگفتی است که از زبان و ادبیات فارسی به ما ارث رسیده است و باید بتوانیم آن را منتقل کنیم. ریشه و بن‌مایه زبان و ادب فارسی شعر است اما در کتاب‌های درسی می‌بینیم که در یک شعر یا داستان آنقدر اخلاقیات و ایدئولوژی و نصیحت ریخته شده که جذابیت آن را برای بچه‌ها کم کرده است». / الف
نظر خود را بنویسید