فردای‌کرمان - گروه فرهنگ‌وهنر: معین کریم‌الدینی، کارگردان سیرجانی که آخرین فیلمش «آتلان» را سال 94 ساخت و در سینماهای هنروتجربه به نمایش گذاشته شد، پس از آن، دیگر نه رو به فیلم‌سازی آورد و نه به اخباری که فیلم تازه‌ی او را نوید می‌دادند نیز روی خوش نشان داد.
به گزارش فردای‌کرمان به نقل از سایت رسمی هنر و تجربه، البته خودش گفت بعد از «آتلان» حدود پنج شش مرتبه به سمت ساخت فیلم‌سازی رفته اما هربار روند ساخت فیلمش به دلیلی منتفی شد از جمله آن‌که سوژه‌ی یکی از فیلم‌هایش در تاجیکستان بوده و دولت تاجیکستان اجازه‌ی فیلم‌برداری به سینماگران ایرانی را نداده است. او گفت که در مورد افراد دیگری که فیلم نساخته‌اند، نظری ندارد اما بیش‌ترین دلیلی که باعث شده است طی این چند سال فیلم نسازد، به مسائل شخصی خودش برمی‌گردد. کریم‌الدینی در گفت‌و‌گو با هنر و تجربه که به تازگی نگاهی به دلایل تاخیرهای چندساله‌ی تولید فیلم از سوی کارگردان‌ها داشته است، در این‌باره اظهار کرد: «اگر می‌خواستم مستند بعدی‌ام را بسازم شاید می‌توانستم حمایت سرمایه‌گذارانی چون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی یا مراکز تولید فیلم مستند دیگر را به‌دست بیاورم اما مشکل اصلی، بیشتر خودم بودم. در این مدت چندبار با سوژه‌هایی مواجه شدم که در مرحله‌ی پژوهش، پیش تولید یا حتی ابتدای مرحله‌ی تولید، کارکردن با آن‌ها متوقف شد».
این فیلم‌ساز با بیان این‌که فیلم‌هایم انسان‌محور هستند، افزود: «وقتی می‌خواهید راجع به یک آدم فیلم بسازید، ممکن است با هر شرایطی روبه‌رو شوید؛ مثل این‌که سوژه انسانی ابتدا قبول کند با فیلم‌ساز همراهی کند و بعد فکر کند ممکن است حضور در این فیلم موقعیت‌هایش را به خطر بیاندازد. پس به همین دلیل رابطه‌اش را با گروه فیلم‌ساز قطع کند یا من به عنوان کارگردان، سوژه‌ای را انتخاب کنم که در مرحله‌ی پیش تولید متوجه شوم او نمی‌تواند با دوربین کنار بیاید. این قبیل مسائل باعث شده است در چند سال اخیر فیلمی نسازم».
وی همچنین مسائل مالی را از دیگر نکاتی دانست که می‌تواند ساخت فیلم را به تاخیر بیندازد و معتقد است مسائل مالی صرفا تامین هزینه‌های ساخت یک فیلم مستند نیست. او در این‌باره اظهار کرد:«فیلم‌سازی که فیلم داستانی می‌سازد و فیلم اولش خوب بوده یا خوب فروخته، برای فیلم‌های بعدی در سیستمی می‌افتد که به سمت تولید هول داده می‌شود چون صنعت این گونه از سینما درحال گردش است اما یک مستندساز اگر یک فیلم قابل قبول بسازد و بخواهد فیلم بعدی‌اش را شروع کند، با مسئله‌ای به نام اقتصاد سینما مواجه می‌شود. اصولا کسی که می‌خواهد یک فیلم جدی بسازد نمی‌تواند از طریق فیلمش ارتزاق کند. حداقل من این‌طور هستم. تمام پولی را که برای فیلم می‌گیرم، خرج می‌کنم و نمی‌توانم از آن برای معاش خودم هم استفاده کنم».
کارگردان «آتلان» همچنین درباره جنبه‌ی اقتصادی سینمای مستند ابراز کرد: «سینمای مستند، اقتصادی نیست و نمی‌تواند پول دربیاورد. فکر می‌کنم یکی از دلایلی که میان ساخت فیلم‌های مستندسازان فاصله می‌افتد، بحث مالی است مثلا آن‌ها در میان ساخت مستندهایشان مجبور می‌شوند کارهای دیگری در راستای تخصصی که دارند، انجام دهند که صرفا برای امرار معاش است».
او اضافه کرد: «مستندساز یک‌دفعه چشم باز می‌کند و می‌بینید در این شرایط بد اقتصادی آنقدر درگیر این کارهای حاشیه‌ای شده است که فرصتی برای پژوهش و ساخت مستند ندارد. وقتی شما یک طرح خوب داشته باشید نهادهایی مثل تلویزیون، مرکز گسترش یا حوزه هنری می‌توانند حامی مالی ساخت اثرتان باشند اما مشکل سر ادبیات ابتدایی اقتصاد سینمای مستند است که نادرست است و در بهترین حالت (که خیلی کم اتفاق می‌افتد) بودجه فقط برای ساخته شدن فیلم کفایت می‌کند نه برای ارتزاق فیلم‌ساز».
گفتنی است، معین کریم‌الدینی پیش از ساخت این فیلم، مستند دیگری را با عنوان «وقتی ابرها پایین می‌آیند» ساخت و موفق شد برای این فیلم از جشنواره سینما حقیقت سال ۱۳۹۰جایزه بهترین کارگردانی را بگیرد و در سی‌امین جشنواره فیلم فجر جایزه بهترین تصویربرداری مستند را از آن خود کند. او علاوه‌بر کارگردانی مستند در عرصه‌ی تدوین هم فعالیت می‌کند تا جایی که برای تدوین مستند «تینار» جوایز سینما حقیقت و جشن خانه سینما را دریافت کرد. «آتلان» هم در سی‌وسومین جشنواره فيلم فجر و پيش از آن در جشنواره سينماحقيقت مورد تقدير قرار گرفت و در جشنواره‌های جهانی جایزه دریافت کرد.
نظر خود را بنویسید