فردایکرمان ـ محمد لطیفکار* ـ روزنامهی اطلاعات امروز وارد نود و پنجمین سال زیست فرهنگی و رسانهای خود شد. این روز را به همهی اهالی مطبوعات، آقای سیدمحمود دعایی مدیر با درایت این نشریهی وزین، و نیز فعالان دفتر این روزنامه در کرمان تبریک میگویم.
این روزنامه اگرچه قدیمیترین نشریهای است که به زودی صد ساله میشود، و از نظر قدمت بالاترین جایگاه را دارد، اما اهمیت آن صرفا به سن و سال و قدمت آن مربوط نمیشود. هرچند در کشوری که مطبوعات آن هرگز عمر طولانی نداشتهاند، این دوام و انباشت تجربه هم به خودی خود افتخارآفرین است.
اولین آشناییام با دنیای رسانه، از طریق روزنامه اطلاعات آغاز شد. دبستان میرفتم که صدای یک روزنامهفروش دوره گرد مرا به سوی خود کشاند: «اطلاعات، اطلاعات، تختی قهرمان کشتی خودکشی کرد»! زمستان سال چهل وشش بود، آن روز پول تو جیبیام پنج ریال هم نمیشد تا حس خوب کنجکاویام را فرو بنشانم. این صدا در ذهنم ثبت شد تا روزی که توانستم این روزنامه را بخرم! اعتراف میکنم که این حس نوستالوژیک هنوز با من است، و به من لذت میدهد!
اما احترامی که بهطور خاص برای این نشریه قائلم، به مشی میانهروی آن مربوط است. در چهار دههی هربار که بار افراطگرایی بروز یافت، این روزنامه هرگز به چاه و چالهای فرو نرفت. دلیل آن به نظر من، بسته به وجود آقای دعایی مدیرمسئول فهیم و فروتن آن است.
سیدمحمود دعایی را به عنوان یک فعال رسانهای اهل مدارا و گفتوگو میشناسم، و برایشان احترام زیادی قائلم. او مردمدار و بیریا است، و به القاب و عنوان اعتنایی نشان نمیدهد. به موطن خود عشق میورزد، و سعهی صدر او را یک لهجهی ملیح و گفتار شیرین کرمانی همراهی میکند.
از ویژگیهای دیگر او این است که همواره دغدغهی کرمان را دارد، و از طریق مطبوعات محلی مسائل اینجا را دنبال میکند. دیدهام که میگویم؛ ما هر هفته نشریهی استقامت را برای ایشان ارسال میکنیم. هروقت فراموش کردهایم، فورا خبر شدهایم که حاج آقا نشریه را خواستهاند! مگر ما چند نفر مثل آقای دعایی داریم؟ سلامتی و سربلندی او آرزوی من است. / الف
نظر خود را بنویسید