یادها و یادگارهای سینمایی

فردای‌کرمان ـ محمد لطیف‌کار: چون بیستم شهریور به نام روز سینمای ملی ایران نام‌گذاری شده است فکر کردم بد نیست یادی از سینما نور، که یکی از مصادیق تاریخی اشاعه‌ی فرهنگ سینما در کرمان است یادی بکنم. سینمایی که سال‌هاست در غبار فراموشی گم است.
یادم هست یک روز سرد آذرماه نود وهشت بود، که آقای علی بهرامی نایب رئیس وقت شورای شهر کرمان، تماس گرفت و با کلی مقدمه‌چینی درباره‌ی ارزش بناهای تاریخی کرمان که باید حفظ شوند، گفت قصد دارد سینما نور کرمان که یک سینمای تاریخی است را بازگشایی کند.
چند روز بعد به اتفاق ایشان، آقای معین‌زاده عضو شورا، نماینده‌ی حوزه هنری(مالک سینما) و چند تن از فعالان حوزه میراث و گردشگری از این سینما که به کلی ویران بود بازدید کردیم. داستان پر غصه‌ی وعده‌ها که ظرف چند ماه آینده سینما را مرمت و راه‌اندازی می‌کنیم را همان زمان طی گزارشی در استقامت و فردای کرمان منتشر کردیم. یادی از کاری که مثل بسیاری کارهای دیگر وقت صرف کردیم و ناتمام رها کردیم!
پیشتر نوشته‌ام اهل خاطره بازی نیستم؛ اما اعتراف می‌کنم که با خاطره کُشی هم به‌شدت مخالفم. چرا که نابودی خاطره‌ی جمعی یک شهر، می‌تواند رابطه‌ی مردم را با محیط اجتماعی‌ سست کرده، و به هویت جامعه آسیب‌ جدی وارد سازد.  به‌خصوص این سینما که حالا به هفتاد سالگی رسیده؛ و یکی از بناهایی است که چند نسل کرمانی با آن خاطره‌ی مشترک دارند.
در واقع، بازآفرینی این بنا به‌عنوان یک مرکز نمایش یا تولید فیلم؛ خانه یا موزه سینما و یا هرعنوان دیگر، تنها ادای دین به نسل‌های گذشته نیست؛ این اقدام نوعی حرمت‌گذاری به نسل کنونی و آینده است. نسلی که علاقه‌ دارد با حفظ یادگارهایش، از گذشته‌ی خود و این شهر بیش‌تر بداند.
می‌دانم در این فضای کرونایی که سینماهای عادی را از ادامه‌ی فعالیت انداخته است، صحبت از سرمایه‌گذاری و راه‌اندازی این سینما چندان معقول به نظر نمی‌رسد، اما به‌خاطر دارم در آن روزها که تب و تاب بازآفرینی این سینما مطرح شده بود، اقای بهرامی فراتر از مسئولیت خود در شورا، پا پیش گذاشته بود و ابراز علاقه می‌کرد هر طور هست این سینما را راه‌اندازی کند. امیدوارم حرف‌های آن روزهایش را فراموش نکرده باشد، و باردیگر سراغی از این نهاد فرهنگی گم شده در غبار بگیرد!
چند روز پیش که از مقابل این سینمای تاریخی گذر می‌کردم، بار دیگر مقابل آن ایستادم تا خاطره‌ی بازدید دوسال پیش را در ذهنم مرور کنم، و با موبایل یک عکس دیگر به یادگار برداشتم. / الف