نصیریان و دانشگاه شهید باهنر

فردای کرمان - محمد لطیف‌کار: امروز هم شانس با من یار بود که روزم را با یک خبر خوب آغاز کردم: «استاد علی نصیریان بازیگر ممتاز تئاتر، سینما و تلویزیون به عضویت فرهنگستان هنر ایران درآمد». خبر دلگرم‌کننده‌ای است، و نشان می‌دهد که این نهاد علمی و فرهنگی به حضور ایشان خود را نیازمند دیده است. از نصیریان البته پیشتر هم با عنوان چهره‌ی ماندگار، و اهداء نشان درجه یک هنری قدردانی شده است، اما تحلیل رفتار هنری این بازیگر کهنه‌کار، نشان می‌دهد که او به انرژی مثبتی که از مردم دریافت می‌کند اهمیت بیشتری می‌دهد.

کارنامه‌ی بازیگری او اگر چه سرشار از نقش‌هایی است که با مهارت مثال‌زدنی‌اش به آن‌ها جان داده و پس از آن، ماندگارشان کرده است، با این حال، گمان می‌کنم آخرین تصویری که مردم از او به یاد دارند، نقش‌آفرینی کم‌نظیرش در سریال پر بیننده‌ی شهرزاد، در نقش بزرگ‌آقا است. یک چهره‌ی آرام و بدون هیاهو که برای حفظ قدرت و گسترش قلمرو نفوذ خود با خونسردی هرچه تمام‌تر مخالفان و رقبای خود را به قتل هم می‌رساند.

نصیریان در اردیبهشت سال نود‌وهفت از کرمانی‌ها جایزه‌ی هنری فاخره صبا را به عنوان یک چهره‌ی هنری ملی دریافت کرد.

همزمان با این اقدام دانشگاه، دکتر یدالله آقاعباسی در ویژه‌نامه‌ی نشریه استقامت، در مقام تجلیل از نصیریان نوشت: «بزرگداشت استاد علی نصیریان و اعطای جایزه‌ی هنری صبا به ایشان هم بر اهمیت این جایزه تاکید می‌گذارد و هم نشانه‌ی حق‌شناسی نسبت به نسلی از هنرمندان تئاتر کشور است که توانستند هنر تئاتر را به میان توده‌های مردم ببرند».

خاطرم هست، نصیریان با همان سادگی که در باره‌اش شنیده بودم وارد تالار وحدت دانشگاه شد، به مردمی که منتظرش بودند تعظیم کرد، و بعد از یک نطق کوتاه جایزه‌اش را گرفت.

حالا که دو سال از آن روز گذشته است دارم به این فکر می‌کنم که تقدیر از او چقدر بر روحیه‌ی نسلی که او را الگوی  خود قرار داده، می‌تواند اثرگذار باشد.

*ازعکس‌هایی که آن روز در مراسم جایزه افضلی‌پورگرفتم، دو عکس را به یادگار در این‌جا به اشتراک می‌گذارم.