فردایکرمان ـ گروه جامعه: در ادامۀ مخالفت‌ها با احداث خیابان جدید در شهرک باهنر که قرار است با تخریب بخش زیادی از پارک نظام مهندسی اتفاق بیفتد، دکتر محمدعلی سیستانی ـ معمار و عضو هیات علمی دانشگاه در یادداشتی که در اختیار فردایکرمان قرار داده، شهرداری را از این خطا برحذر داشته است. پیش از این، دو کارشناس دیگر دکتر مریم فدایی‌قطبی و دکتر رضا ناصری نیز در گفت‌وگو با فردایکرمان اشتباه بودن و عبث بودن این پروژه را یادآور شده و دربارۀ تبعات آن به شهرداری هشدار داده‌اند.
دکتر سیستانی نیز در این یادداشت ضمن ارائۀ دلایلی به صراحت اعلام می‌کند که احداث این خیابان، حیات اجتماعی شهرک باهنر را به مخاطره می‌اندازد.
او همچنین در بخشی از یادداشت خود می‌نویسد: هیچ مشکل ترافیکی در این قسمت از شهر وجود ندارد و اگر قرار است مردم این محله بهای ترافیک جای دیگری را بپردازند، مصداق بارز تضييع مسلم حق شهروندان است.
متن کامل یادداشت او را در ادامه می‌خوانید.
«امروزه در دنیا برای دستیابی به سرزندگیِ شهرها، تفکر «انسان‌محور» جایگزین تفکر «خودرو محور» شده و ابعاد فرهنگی- اجتماعیِ طرح‌های شهری، اولویت پیدا کرده است. حضور مردم در فضاهای عمومی، فرصت مغتنمی برای این مهم است. افزایش تعاملات اجتماعی، ارتقاي سطح فرهنگی جامعه، افزایش امنیت و کاهش وقوع جرم، احساس نشاط، پویایی و سرزندگی، وقوع خاطرۀ فردی و جمعی، ایجاد حس تعلق به مکان، مراقبت و دفاع از مکان؛ کمترین دستاوردهای فضاهایِ شهریِ انسان‌محور هستند.
با توجه به مقدمۀ فوق باید عرض کنم در سال‌های اخیر در کرمان، پروژه‌های شهریِ بد، زیاد دیده‌ام اما به زعم بنده این طرح (احداث خیابان جدید در شهرک باهنر) بدترین و تلخ‌ترین آن‌ها است.
خیابان بی‌رحمانه و بی‌توجه به انسان، فضای سبز، درخت، هویت و خاطره، همچون دشنه‌ای قلب یک محله را سلاخی می‌کند. فراخی و گشودگی یک فضای شهری را که از معدود عرصه‌های خوب شهر کرمان است، از پیاده می‌گیرد و به سواره می‌دهد. حیات اجتماعی شهرک باهنر را به مخاطره می‌اندازد. بافت شهرک را دو شقه می‌کند. فضای سبز و درختان بسیاری را از بین می‌برد. سرعت خودروها را افزایش می‌دهد و مخاطرات شهروندان را بیشتر می‌کند.
می‌دانيم که این پارک در خاطرۀ مردم این محدوده، به‌ویژه کودکان امروز و دیروز، نقش بسته و حذف آن یعنی حذف خاطره و حذف خاطره یعنی حذف دلبستگی. علاوه بر این پروژه‌های تعریض و خیابان‌کشی باعث تغییر بافت کالبدی و حتی بافت اجتماعی و ساکنان محله می‌شوند و این‌ها عوامل هویت‌زدایی از محلات هستند.
زمین‌های دو طرف خیابان اصلی ارزش اقتصادی بیش‌تری پیدا می‌کنند که این موضوع ساخت واحدهاي تجاری نامتجانس و خارج از مقیاس محله را محتمل می‌کند. کشش واحدهای تجاری به برِ خیابان اصلی، تضعیف خرده واحدهای تجاری محله را در پی خواهد داشت.
تردد بیشتر و سریع‌تر خودروها علاوه بر مخاطرات جانی برای شهروندان، آلودگی هوا و آلودگی صوتی را به همراه دارد.
وجود پارک، درختان، فضای سبز، فضای بازی، ترافیک کم و خیابان‌های عریضِ اطراف از یک سو و همجواری‌هایی نظیر مسجد، مهدکودک، کافه‌ها و رستوران‌ها، پتانسیل بسیاری برای نگاه مسئولان شهری به آن به مثابۀ یک فضای شهری پیاده‌محورِ پر قابليت دارد که می‌تواند الگوی سایر مناطق شهر هم بشود، ولی بسیار عجیب و اندوهناک است، در حالی که کرمان از نداشتن فضای شهری مطلوب رنج می‌برد، اندک فضاهای شهری این‌چنینی مورد تاخت و تاز خیابان‌ها و بزرگراه‌ها قرار می‌گیرند.
اینکه در تفکر مدیران شهری کرمان، خودرو این‌قدر اهمیت دارد که از هر جا که بگذرد، باز هم ارجح است، جای بسی تعجب و نگرانی دارد. آن هم در حالی که هیچ مشکل ترافیکی در این قسمت از شهر وجود ندارد و اگر قرار است بهای ترافیک جای دیگری را مردم این محله بپردازند، مصداق بارز تضييع مسلم حق شهروندان است.
در پایان به مسئولان امر یادآور می‌شوم که پروژه‌های شهری باید تعاملی باشند نه دستوری، به‌ویژه تعامل با شهروندان و متخصصان. نگاهی به تجارب شکست خوردۀ این‌چنینی از قبیل پروژۀ نواب تهران، می‌تواند راه دوباره خطا رفتن را ببندد».
+برای مطالعۀ نظرات دکتر فدایی‌قطبی و دکتر ناصری دربارۀ این پروژه بر روی لینک‌های زیر کلیک کنید:
*شهرداری فضای زندۀ شهرک باهنر را تخریب نکند!
*احداث خیابان جدید در شهرک باهنر کار عبثی است
نظر خود را بنویسید