فردای‌کرمان ـ محمد لطیف‌کار: ملت عجیبی هستیم؛ قرار بود روز خواجو را به نام روز کرمان نام‌گذاری کنیم، این کار انجام شد و رسما ابلاغ هم شد، اما دریغ از نامی و یادی از او! ظاهرا خواجوی بزرگ کرمان حالا هم باید همچنان تنها و غریب بماند!
پیشتر هم نوشته‌ام: از اتفاقات روزگار یکی هم این است که مزار خواجو، شاعر بزرگ کرمانی، در شیراز است و به فاصله‌ی کوتاهی از مزار او، دو تن از شاعران بزرگ کشورمان، یعنی حافظ و سعدی آرمیده‌اند و هرسه مزار از جاذبه‌های مهم گردشگری و فرهنگی شیراز به شمار می‌رود.
اگر بخواهم منصفانه داوری کنم، می‌گویم شیرازی‌ها رسم مهمان‌نوازی را به‌جا آورده و سنگ تمام گذاشته‌اند. اکنون مزار خواجو در تپة زیبای الله‌اکبر، در نزدیکی دروازه قرآن، از مکان‌های جذاب این شهر است.
نمی‌دانم اگر خواجو در کرمان مانده بود، امروز صاحب بارگاه مناسبی بود یا نه؟! اما خوب است در این مورد از زنده‌یاد باستانی پاریزی یک کنایة آبدار نقل کنم. او در واکنش به برخی که زمانی تلاش می‌کردند، مزار خواجو را به کرمان منتقل کنند، می‌نویسد: «ما اگر علاقه به خواجو داشتیم می‌باید در زمان حیاتش او را در کرمان نگاه می‌داشتیم، تا مجبور به مهاجرت به شیراز نشود و آنجا غریب مرگ نشود»!
هفدهم دی‌ماه سالروز تولد خواجوی کرمانی و مثلا روز کرمان است. اواخر آذرماه سال نود و هفت که به مناسبتی به شیراز رفته بودم به یاد خواجو به مزار او سر زدم. جای باشکوه و غریبی بود! چند عکس به یادگار گرفتم. / الف
نظر خود را بنویسید