امام حسین (ع) هنر خوب مردن را یاد داد

فردای‌کرمان - گروه جامعه: فرا رسیدن اربعین سرور و سالار شهیدان اباعبدالله‌الحسین(ع) و یاران وفادارش را تسلیت می‌گوییم.

به این مناسبت برشی از متن کتاب «حسین وارث آدم» اثر دکتر علی شریعتی را با هم بخوانیم: «این که حسین (ع) فریاد می‌زند: آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟ «هل من ناصر ینصرنی؟» مگر نمی‌داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این سوال، سوال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست.

حسین‏ علیه‌السلام زندۀ جاویدی است که هر سال، دوباره شهید می‏شود و همگان را به یاری جبهۀ حق زمان خود، دعوت می‏کند.

امام حسین‏ علیه‌السلام یک شهید است که حتى پیش از کشته شدن خویش به شهادت رسیده است؛ نه در گودى قتلگاه، بلکه در درون خانه خویش، از آن لحظه که به دعوت ولید - حاکم مدینه - که از او بیعت مطالبه مى ‌کرد، «نه» گفت. این، «نه» طرد و نفى چیزى بود که در قبال آن، شهادت انتخاب شده است و از آن لحظه، حسین شهید است.

فتواى حسین این است: آرى! در نتوانستن نیز بایستن هست.

حسین ضعیفی که باید برای او گریست نبود... آموزگار بزرگ شهادت اکنون برخاسته است تا به همۀ آن‌ها که جهاد را تنها در توانستن مى‌‏فهمند و به همه آن‌ها که پیروزى بر خصم را تنها در غلبه، بیاموزد که شهادت نه یک باختن، که یک انتخاب است؛ انتخابى که در آن، مجاهد با قربانى کردن خویش در آستانۀ معبد آزادى و محراب عشق، پیروز مى ‏شود و حسین «وارث آدم» - که به بنى‏‌آدم زیستن داد - و «وارث پیامبران بزرگ» - که به انسان چگونه باید زیست را آموختند ...

مقتدایان امام حسین‏ علیه‌السلام کسانى هستند که از مایۀ جان خویش در راه خدا نثار مى‏‌کنند و به راستى حسین آموزگار بزرگ شهادت است که هنر خوب مردن را در جان بى‏تاب انسان‏هاى عاشق، تزریق می‌کند.

آن‌ها که تن به هر ذلتى مى‌دهند تا زنده بمانند، مرده‏‌هاى خاموش و پلید تاریخند و ببینید آیا کسانى که سخاوتمندانه با حسین به قتلگاه خویش آمده‌‏اند و مرگ خویش را انتخاب کرده‌‏اند - در حالى که صد‌ها گریزگاه آبرومندانه براى ماندنشان بود و صد‌ها توجیه شرعى و دینى براى زنده ماندن شان بود - توجیه و تأویل نکرده‌اند و مرده‏‌اند، این‌ها زنده هستند؟ آیا آن‌ها که براى ماندن‏شان تن به ذلت و پستى، رها کردن حسین و تحمل کردن یزید دادند، کدام هنوز زنده‌اند؟