مسئلۀ جای پارک با پیاده‌پذیری حل می‌شود

گروه جامعه ـ شهردار کرمان طی یادداشتی که در شماره‌ی امروز نشریه «استقامت» منتشر شد، با اذعان به این‌که نبود پارکینگ یک معضل جدی در شهر است، راهکار مدنظر خود برای حل آن را مطرح کرد.
به گزارش فردای‌کرمان، متن کامل این یادداشت را در ادامه می‌خوانید: مسئله‌ی جای پارک نه در کرمان که در همه شهرهای کلان کشور موضوع پر مناقشه‌ای است. عدم توسعه‌ی متوازن خطوط حمل‌ونقل عمومی کشور، قیمت پایین سوخت و آمار بالای تولید و واردات خودرو مسئله‌ی ترافیک و جای پارک را در زمره‌ی چالش‌های مهم مدیریت شهرهای کشور قرار داده است.
نگران‌کننده است وقتی باخبر می‌شویم به فضای محدود خیابان‌ها و کوچه‌های شهرها، سالانه نزدیک به دو میلیون خودروی دیگر اضافه می‌شود و نگران‌کننده‌تر این‌که وقتی می‌شنویم سال گذشته علت چند قتل در تهران به‌دلیل اختلاف بر سر جای پارک بوده است.
همه‌ی این‌ها به ما می‌گوید دغدغه برای حل مسئله‌ی پارکینگ، دغدغه‌ی درستی است که شورای محترم به خود دیده تا حل آن را مطالبه کند. اما مشکل آن‌جایی است که فکر کنیم مشکل جای پارک در مراکز جمعیتی شهر تنها با احداث پارکینگ طبقاتی حل می‌شود.
بر اساس نتایج مطالعات پارکینگ طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک کرمان، شهر ما در محدوده‌هایی به تامین جای پارک نیاز دارد، که این مهم بر اساس مطالعات طرح جامع در دستور کار مدیریت شهری در دوره‌ی اخیر است و به زودی گزارشی از همه‌ی اقدامات شهرداری در این زمینه در یک سال گذشته ارائه خواهم داد. اما حل موضوع جای پارک و در کل حل گره ترافیک در بلند مدت نیاز به تغییر رویه‌ی ما در مدیریت شهری دارد.
برای حل مسئله‌ی ترافیک دو راه کلی پیش رو داریم؛ راه اول را که عقل عرفی پیش روی ما قرار می‌دهد و توجیه ساده‌تری هم برای ارائه آن وجود دارد توسعه‌ی خودرومحور است. همان کاری که سال‌هاست داریم با صرف هزینه‌های هنگفت آن را به شهر تحمیل می‌کنیم. یعنی تا می‌شود خیابان‌کشی کنیم، عرض معابر سواره را افزایش دهیم، هرجا برای سرعت دادن به خودروهای سواره به مشکل خوردیم از پیاده‌رو بگیریم و به سواره‌رو دهیم و برای سیل خودروهای شخصی که از این معابر عریض به مراکز شهر گسیل می‌شوند پارکینگ‌های طبقاتی بسازیم. در همه‌ی این سال‌ها، هرگاه سخن از ضرورت توسعه‌ی حمل‌ونقل عمومی شد یا از پیاده‌پذیری در شهر حرفی به میان آمد، به نظرمان «جالب» آمد اما حاضر نشدیم قدم‌های استواری در این زمینه برداریم. چند صد میلیارد خرج توسعه‌ی شبکه معابر سواره کردیم اما حاضر نشدیم چند ده میلیارد خرج توسعه‌ی حمل‌ونقل عمومی کنیم.
اما اکنون فرصت قدم گذاشتن در راه دوم است. راه توسعه‌ی حمل‌ونقل عمومی، پیاده‌پذیری و اتفاقا ایجاد محدودیت بیش‌تر برای خودروهای شخصی است. راهی که هرچند عقل عرفی با آن میانه‌ای ندارد اما عقل تخصصی به تحقیق دریافته که چاره‌ی مدیریت شهری همین راه دوم است. کلانشهرهای دیگر کشور حتی تهران شلوغ هم دارند به همین روش دوم عمل می‌کنند و حرکت کردن ما در این مسیر نه یک انقلاب و نه یک اقدام خلاقانه که یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است.
شاید اگر 10 سال پیش به جای تعریض خیابان‌های استقلال و فردوسی پیاده‌راه می‌ساختیم و به تسهیل حرکت پیاده کمک می‌کردیم مثل مدیران شهرهای همدان، رشت، اصفهان و یزد برایمان کف می‎زدند اما حالا در مسیر پیاده‌پذیری رفتن دیگر تبدیل به یک واقعیت ضروری در مدیریت شهری شده و اگر کسی به آن عمل نکند مورد مواخذه است.
از همین روست که مدیریت شهری کرمان که از قضا در یک فرصت تاریخی همدل و هم‌قسم با اعضای محترم شوراست و شورای محترم از وجود افراد زبده و کارشناسی بهره می‌برد، ضروری‌تر است به جای صرف هزینه‌های گزاف در ساخت پارکینگ‌های طبقاتی و ایجاد تقاضای بیشتر برای هجوم خودروهای سواری به مرکز شهر، همین هزینه را صرف توسعه‌ی ناوگان مستعمل حمل‌ونقل عمومی کند. شهر کرمان سال‌هاست ناوگان حمل‌ونقل عمومی‌اش را نوسازی نکرده. شهر ما با مشکل عدیده‌ی ایمنی و امنیت در پیاده‌روها روبه‌روست. ما در کرمان یک متر خط ایمن دوچرخه نداریم. درصد استفاده‌ی مردم از حمل‌ونقل عمومی زیر 10 درصد است. شهر پر مانع ما معلولین جسمی و حرکتی را به کلی از حضور در شهر و تعاملات اجتماعی محروم کرده است. ما باید این مشکلات را حل کنیم، که اتفاقا کم هزینه‌تر حل می‌شود. توجه کنید برای ساخت یک‌هزار و 500 جای پارک طبقاتی در مرکز کرمان نزدیک به 50 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری مورد نیاز است. یک‌هزاروپانصد جای پارکی که کمک چندانی به حل معضل شلوغی در مرکز شهر هم نمی‌کند؛ اما با همین حجم از سرمایه‌گذاری می‌شود خط یک بی‌آرتی کرمان را راه انداخت و آن را با استفاده از اتوبوس‌های یورو5 کولردار تجهیز کرد.