هیچ‌جا خانۀ پدری نمی‌شود

سید نظام‌الدین نعمت‌الله‌زاده – سال قبل در چنین ایامی هنوز وجود پر برکت پیر و پیشکسوت رسانه‌ها را داشتیم؛ هرچند نحیف و ناتوان، اما بود. چراغ خانه‌ی پدری روشن بود و محلی برای تجمع خانواده و تشکیل محفل گرم دوستان و آشنایان بود. حالا می‌فهمم چرا هیچ‌جا خانه‌ی پدری نمی‌شود.
حالا اما دیگر او به دیار باقی شتافته، راهی که از آن هیچ گریزی نیست و نصیب همگان خواهد شد. هرچند یاد و نامش در دل ما و اصحاب رسانه و به استناد بزرگداشت باشکوهش در دل مردم دیار کریمان به نیکی ماندگار شده و ان‌شاء‌الله خواهد ماند.
از مهم‌ترین خواسته‌های این مرد نیکواندیش یکی تبدیل منزلش به فرهنگ‌سرایی آبرومند بود که به لطف حق و زحمات دوستان جامه‌ی عمل پوشید؛ و دیگری تداوم راه استقامت که آن هم با تلاش همکاران نشریه که پدرم آن‌ها را نیز فرزندان خود می‌دانست و خطاب می‌کرد، با قدم‌هایی استوار در این راه ناهموار و متاسفانه پر نشیب وفراز برقرار است.
بعد از پدر، به درخواست خواهران و برادران، و به نمایندگی ایشان مسئولیت صاحب‌امتیازی نشریه‌ی استقامت به عهده‌ی اینجانب نهاده شد که امیدوارم بتوانم این میراث معنوی را آن‌گونه که شایسته‌ی یک نشریه‌ی آبرومند، مستقل، و مردم‌نهاد است پاسداری کنم. هرچند سکاندار اصلی این مجموعه‌ی همکاران صدیق و زحمتکش و کم‌توقع در نشریه، به خصوص عزیزان فرهیخته جناب آقای محبی و جناب آقای لطیف‌کار می‌باشند، که با زحمات شبانه‌روزی خود این درخت کهنسال را جانی دوباره بخشیده، و در جامعه‌ی استانی بیشتر مطرح‌ نمودند. اعتقاد دارم روح پیر درگذشته، ناظر و قدردان این تلاش‌های مستمر بوده و از همگان راضی و خشنود است.
امیدوارم جایگاه مطبوعات و رسانه‌ها به همت زحمتکشان این عرصه و با حمایت بیشتر مسئولین امر، به جایگاه واقعی نزدیک‌تر شده و ان‌شاء‌الله شاهد ثمرات پربار و ارزشمند بالا رفتن نرخ مطالعه در کشور، به‌خصوص استان عزیزمان باشیم.
همچنین، امید دارم در سرانجام کار خوشنودی خداوند و رستگاری ما نصیب‌مان گردد.
آرزو دارم سال نو، سالی سرشار از موفقیت، شادکامی و بهروزی برای هم‌استانی‌های عزیز، مخاطبین استقامت و نیز همکاران محترم در نشریه‌ی استقامت باشد.
در انتها، خواسته‌ی قلبی من برای شما عزیزان این است:
سال و مال و فال و حال و اصل و نسل و بخت و تخت
بادت اندر شهریاری برقرار و بر دوام
سال خرم، فال نیکو، مال وافر، حال خوش
اصل ثابت، نسل باقی، تخت عالی، بخت رام.

*منتشر شده در شماره 649 نشریه استقامت