کار شورا را نیمه‌تمام نگذاریم

گروه جامعه - چند روزی است زمزمه‌ی استعفای قریب‌الوقوع علی بهرامی نایب رییس شورای شهر کرمان نقل محافل شده است. سه‌شنبه گذشته او حتی در نشست خبری شورا به‌طور تلویحی به این تصمیم خود اذعان نمود، اما عزم نهایی خود را به روزهای آینده موکول کرد. با فرض این‌که ایشان هنوز در انجام این کناره گیری مردد هستند، در این مجال کوتاه به حاشیه‌های این اقدام نگاهی می‌اندازم، شاید بر این رویکرد تازه‌ی نایب رییس شورا موثر واقع شود.
بسیاری از استعفاهای این روزها و از جمله کناره گیری علی بهرامی خبر از آماده شدن این افراد برای رقابت‌های انتخاباتی مجلس می‌دهد. این در حالی است که احزاب و تشکل‌های سیاسی هنوز در مورد نامزدهایی که از آن‌ها حمایت خواهند کرد، هیچ اظهارنظر آشکاری نکرده‌اند. در واقع، هربرنامه‌ریزی هم دارند، سعی می‌کنند محتوای آن به بیرون و در فضای عمومی جامعه درز پیدا نکند.
بهرامی اما اهل صراحت است و به ‌نظر می‌رسد از تک‌روی هراسی به دل ندارد. او که قصد دارد صندلی شورا را برای حضور در یک آزمون بزرگ‌تری ترک کند، و در صحنه‌ی انتخابات مجلس، توان آزمایی کند و انتخاب مردم را در مورد خودش محک بزند، دو سال پیش اما با حمایت لیست امید به شورا راه یافت. البته او در شورا نشان داد که می‌خواهد متفاوت باشد؛ و توانست در دوسال گذشته با رویکرد جوان‌گرایی، حمایت از فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی و کاربرد گفتمان صراحت در رفتارهای مدنی، برای خود موقعیتی کسب کند. پرسشی که اینک اما ذهن مرا به خود مشغول کرده، این است که او با خروج از شورا، به کارنامه‌اش در این نهاد مدنی لطمه نمی‌زند؟ یا به عکس از آن برای حضور در نبرد انتخاباتی مجلس یک نردبان موفقیت می‌سازد؟
اگرچه بهرامی تاکنون در مورد انگیزه‌های خروجش از شورا مطلب صریحی به زبان نیاورده است؛ اما به‌عنوان کسی که به او رای داده‌ام، و کم و بیش با مسائل شورا و شهرداری آشنایی دارم، فکر می‌کنم بهتر است او در این موقعیت شورا را نیمه تمام رها نکند. چرا که او با ترک شورا ضمن این‌که حقوق رای دهندگانش را نادیده گرفته، کاری را که از دوسال پیش در شورا آغازگر آن بوده است را، نیز به امان خدا رها می‌کند. و این با مسئولیت اجتماعی یک عضو شورا یا نماینده احتمالی مجلس مغایرت دارد. به‌خصوص که برخی بر این تصورند که پاره‌ای از موضعگیری‌ها و حرکت‌های بهرامی در شورا با انگیزه‌ی کسب محبوبیت برای ورود به مجلس بوده است. علاوه برآن، فراموش نکنیم این اقدام او می‌تواند به اعتبار لیست امید که پیشتر در جریان انتخابات شورا از او حمایت کرده است خدشه وارد کند.
کلام آخر این‌که میان خدمت کردن در موقعیت عضو شورا یا نمایندگی مجلس توفیر چندانی نمی‌بینم. حیف است یک کار و مسئولیت شریف را که با سرنوشت یک شهر گره خورده است را نیمه کاره رها سازیم و برای کسب یک موقعیت بهتر، اما نامعلوم، فرصت‌ موجود را بسوزانیم.