تکرار یک تجربۀ موفق، خوب یا بد؟

گروه فرهنگ و هنر - فصل دوم اکران تابستانه‌ی فیلم‌های کوتاه  گروه هنر و تجربه که پیش از این، بهار امسال شاهد فصل اول آن بودیم، فردا جمعه 26 مرداد ماه ساعت ۱۷:۳۰ در تماشاخانه پارس آغاز می‌شود.

به گزارش خبرنگار فردای‌کرمان، فیلم «سکوت» به کارگردانی فرنوش صمدی و علی اصغری داستان کشمکش درونیِ دختر نوجوانی را روایت می‌کند که بار رساندن یک خبر تلخ به مادر، بر دوش او سنگینی می‌کند.

فیلم «ساعت چهار» به کارگردانی عاطفه محرابی، یک فیلم کوتاه کمدی است که داستان فرد بدشانسی را روایت می‌کند که ساعت چهار برای او معنای متفاوتی از دیگران دارد.

فیلم «مارلون» به کارگردانی درناز حاجیها، داستان پسربچه‌ای را روایت می‌کند که باید در یک تست بازیگری حاضر شود و دیالوگ مشخصی را تکرار کند، اما اوضاع آن‌طور که از او انتظار می‌رود پیش نمی‌رود.

فیلم «سایه‌ی فیل» به کارگردانی آرمان خوانساریان داستان زنی را روایت می‌کند که پس از روبه‌رو شدن با بیماری پدرش، در پی گشایش فصل جدیدی در زندگی خود برمی‌آید.

فیلم «تناوب» به کارگردانی علی خوشدونی فراهانی، به طورِ موازی، روزی از داستان زندگی یک فرد زندانی و گروهی از بچه‌هایی را روایت می‌کند که پشت دیوار همان زندان در حال بازی فوتبال هستند، و فیلم «باران آهسته می‌بارد» به کارگردانی سعید نجاتی، داستان ارتباط عمیق بین یک معلم با دانش‌آموزان‌‌اش است که روزی بر اثر اتفاقی، این ارتباط به خطر می‌افتد و دانش‌آموزان در تکاپوی ماندن معلم در مدرسه‌شان می‌افتند.

اگرچه فصل اول فیلم‌های کوتاه، به خصوص با حضور فیلم «حیوان»، به کارگردانیِ  دوقلوهای ارک که هم به لحاظ فرمی هم محتوایی ژانر و قالب تازه‌ای در سینمای فیلم‌های کوتاه بود، توانست چنگ جانانه‌ای به روح بزند و حال‌ تماشاچی را سر جا بیاورد، اما به نظر می‌رسد صرف تکرارِ یک تجربه‌ی موفق، نتواند احتمال مساوی نگه داشتن اعتماد و احساس مخاطب به فیلم‌ها را تضمین کند. یک‌دستیِ مضامین، ردیف کردن قطاری از مفاهیمی که برای مخاطب عادی دور از درک و غیر قابل لمس است، فقط می‌تواند عده‌ی کمی از تماشاچیان را خرسند تا درب خروجی سینما بدرقه کند؛ شاید قشر اندکی چون: دانشجویان سینما، علاقه‌مندان به حوزه‌ی سیاست، افرادی که در کشوری غیر از ایران زندگی می‌کنند و یا افرادی که متعلق به قوم و ملیت خاصی هستند. در بین پنج فیلم فصل دوم، برخی کارگردانان ایرانی در خارج از کشور فیلم خود را ساخته‌اند که هیچ رنگ و صبغه‌ی ملی و ایرانی در آن‌ها دیده نمی‌شود و فیلم‌سازان اهل ایران، همتای با فیلم‌سازان خارجی، داستانی را پرداخته‌اند که می‌توان در هر فیلم خارجی زبانی و توسط هر کارگردان و نویسنده‌ی غیر ایرانی‌ نیز، نسخه‌ی بلندترِ همان داستان را دید.

با همه‌ی این احوال اما، سایه‌ی فیل شاید بهانه‌ی مناسبی برای دل دادن به فصل دوم این اکران باشد. این فیلم به لحاظ پرداخت داستان و غافل‌گیریِ به‌موقعِ تماشاچی، یکی از شاخص‌ترین‌های این فصل به‌شمار می‌رود.