فردای کرمان – محمد لطیفکار: درست چهارسال پیش بود که بیابان افسانهای لوت ثبت جهانی شد. اگرچه هرسال هم از جشن و سرور آنچنانی برای این رویداد مهم خبری نبود، اما امساک از برگزاری یک مراسم یادبود آنلاین قدری دور از انتظار و بیمهری به چنین داشتههای گرانبهایی است.
امروز دیدم محمد جهانشاهی که در آن زمان معاون میراث فرهنگی کرمان بود، در صفحهی اینستاگرام خود از این رویداد تاریخی یاد کرده است. بهخصوص که این ایام مصادف شده بود با کودتا در ترکیه علیه رجب اردوغان. هیات ایرانی که در راس آن آقای رزمحسینی استاندار وقت بود برای دفاع از پرونده ثبت جهانی لوت به استانبول رفته بود، و خاطرم هست که ما در کرمان چقدر نگران بودیم تا این ثبت بدون دردسر رقم بخورد، و عاقبت با خیر و خوبی هم تمام شد.
ثبت جهانی در اجلاس یونسکو، اما بر خلاف تصور اولیه، در حقیقت پایان کار نبود، بلکه آغاز یک اتفاق مهم در گردشگری جنوبشرق کشور بود که تازه رقم خورده بود. سهم استان کرمان، و به ویژه شهداد هم در این میان البته بسیار بالاتر بوده و هست.
اگر از این پنج ماه اخیر که کرونا در کشور شایع شده تا به تبع آن، طومار گردشگری را درهم بپیچد، بگذریم، به گمان من، در سه سال ونیم گذشته نتوانستیم اقداماتی متناسب با اهمیت و عظمت این بیابان انجام دهیم، و بهطور مشخص هیچ طرح جامعی برای حفاظت، مدیریت و بهرهبرداری از این گنج خداداد ارائه ندادیم.
بدیهی است چون بهرهبرداری از این گنجهای پنهان به سرمایهگذاری سنگین نیاز دارد، دسترسی ما به این ظرفیت و فرصتهای بزرگ گردشگری در چند سال اخیر، یا اصلا پیش نرفته، و یا با کندی بسار همراه بوده است. این در حالی است که گفته میشود بیابان لوت در دنیا بینظیر است و در مقایسه با برخی بیابانهای مشابه در افریقا و امریکا، به مراتب برتری دارد. برخی حتی معتقدند این منطقه میتواند به تنهایی کل اقتصاد گردشگری کرمان، سیستان و بلوجستان و خراسان جنوبی را متحول سازد، و ایران را به خاطر این ظرفیت یگانهاش، در جهان بلند آوازه کند. /پ
26947
یادداشت محمد لطیفکار
دسترسی ناچیز به گنجهای لوت

نظر خود را بنویسید