فردای‌کرمان ـ گروه جامعه: عصر روز گذشته، یک بزمجه‌ی بیابانی موسوم به «وارانوس» با 120 سانتی‌متر طول، در محل بندر والی‌آباد، حوالی ده‌بالا با همت مردم محلی و اعضای انجمن دیده‌بانان میراث کارمانیا و تلاش مهندس محمدابراهیم صحتی‌ثابت؛ کارشناس محیط‌زیست، از لابه‌لای آجرهای ساختمانی رها شده نجات یافت و رها سازی شد.
گفته می‌شود این گونه از سوسمارها، تقریبا بی‌آزار هستند و به انسان کاری ندارند. اما هنگامی که احساس خطر می‌کنند، پاها و بدن خود را بالا گرفته، گلو را باد و فشرده و از خود صدایی شبیه مار تولید کرده و دم خود را مکرر به‌صورت شلاق بر روی زمین می‌کوبند. یکی از شاهدان می‌گوید که این رفتار بزمجه را روز گذشته حین عملیات نجات و رهاسازی مشاهده کرده است.
چند سال پیش، در یکی از روستاهای اصفهان، اهالی محل، یک نمونه از این بزمجه را به دار آویخته و تصاویر دلخراشی از آن را به عنوان خزنده‌ی غول‌پیکر منتشر کردند در حالی‌که به گفته‌ی کارشناسان، این بزمجه، از نمونه‌های معمولی سوسمارهاست و مردم پس از مشاهده‌ی آن، یا به مسئولان آتش‌نشانی و محیط زیست اطلاع دهند و یا راه را برای فرار حیوان باز کنند.
به گزارش فردای‌کرمان، در این محل که منطقه‌ای کوهستانی است و در اطراف کوه‌ها دشت‌هایی وسیع وجود دارد، افراد زیادی به قصد تفریح تردد می‌کنند، ویلاسازی زیادی نیز آنجا صورت گرفته و سگ‌های ولگرد هم در این محل به وفور مشاهده می‌شوند و همین شرایط موجب شده که زیستگاه بسیاری از حیوانات دیگر به خطر بیفتد.
عصر روز گذشته، اهالی محل، یک بزمجه (وارانوس) که حدود 120 سانتی‌متر طول دارد را، در نزدیکی خانه‌های روستایی دیدند که گویا از ترس سگ‌های ولگرد به زیر آجرهای رها شده برای ساخت‌وسازها پناه برده و گرفتار شده بود.
با پیگیری مردم محلی و اعضای انجمن دیده‌بانان میراث کرمان، این موضوع به اطلاع مهندس محمد ابراهیم صحتی‌ثابت کارشناس محیط زیست رسید و ایشان با دلسوزی و مسئولیت‌پذیری مثال‌زدنی به محل رفته و بزمجه زنده‌گیری شد و در محلی امن در زیستگاه طبیعی رهاسازی شد.
امید ابراهیمی، رئیس انجمن دیده‌بانان میراث و تمدن کارمانیا، با قدردانی از مهندس صحتی‌ثابت، می‌گوید که ایشان با وجود اینکه ساعت اداری نبود، بعد از اطلاع یافتن از موضوع، سریعا هماهنگی‌های لازم را انجام داده و برای نجات حیوان اقدام کردند که بسیار جای قدردانی دارد.
وی همچنین، از آقای امجدقربانی که این موضوع را اطلاع داده و پیگیری کردند نیز قدردانی می‌کند.
به گزارش فردای‌کرمان، بزمجه‌‌های بیابانی در مواقع خطر و در مقابل دشمن پاها و بدن را بالا نگه داشته؛ سپس بدن و زیر گلو را به‌طور متناوب باد کرده و فشرده می‌کنند و با بیرون آوردن زبان، صدای فیس فیسی تولید می‌کنند. آن‌ها همچنین با ضربات قوی و شلاق مانند دم به اطراف تلاش می‌کنند دشمن را دور نگاه دارند. این حیوانات آزاری به انسان نمی‌رسانند و بی‌خطر هستند.
محیط زیست بارها تاکید کرده که اگر مردم چنین حیواناتی را در محل زندگی خود مشاهده کردند، به مسئولان محیط زیست و یا آتش‌نشانی اطلاع دهند یا بدون اینکه به آن نزدیک شوند، باید با ایجاد راه فرار، بدون آزار دادن، حیوان را از منطقه فراری دهند. / الف
نظر خود را بنویسید