فردای‌کرمان ـ محمد لطیف‌کار: «اگرچه آثار پر تعداد زنده‌یاد دکتر باستانی پاریزی همه شیرینی خاصی دارند، اما پی بردن به راز محبوبیت او کار چندان ساده‌ای نیست. همچنان‌که در مورد آثار و سلوک و رفتارش داوری‌های متعددی وجود دارد، که هرکدام از منظری به او پرداخته‌اند. سوم دی‌ماه نود و هفتمین سالروز تولد اوست. یادش گرامی و روحش شاد باد.
فکر کردم به همین مناسبت بد نیست با نقل چند جمله از خاطرات جواد مجابی نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار از استاد باستانی یادی داشته باشم و نمونه‌ی یکی از این داوری‌ها را در این مجال کوتاه نشان بدهم.
مجابی که به اقتضای کار حرفهایش در روزنامه اطلاعات با استاد باستانی ارتباط و همکاری داشته در کتاب خاطرات نسل آخر، آن‌جا که به باستانی پاریزی می‌رسد، در باره‌ی او می‌‌گوید: « ... او را مردی تیزهوش و خوش زبان و پر از محفوظات تاریخی و بذله‌گو و گاهی هم تلخ زبان یافتم. نیش‌هایی که او به افراد می‌زند، نظم طرف را به هم می‌زند....(!)
... معتقدم او بیشتر یک روایتگر تاریخ است تا یک مورخ به معنای امروزی. اما کارهای او به دلیل شیرینی و ظرافتی که دارد، باعث توجه مردم به تاریخ شده است... قلم جذابی که می‌تواند با تاریخ به مثابه وقایع امروزی بازی کند و انطباق قضایایی که امروز می‌گذرد با نمونه‌های تاریخی‌اش، از شگردهایی است که باستانی پاریزی با نثر روان و گاهی شعرگونه‌ی خود و گاهی با لحن طنز‌آمیزش، به راحتی، برای خواننده میسر می‌کند...
... او از پر فروش‌ترین نویسندگان ایرانی است.، آن هم در دوره‌ای که مردم عموما برای کارهای تحقیقی ارزش زیادی قائل نیستند. او توانسته راه حلی پیدا کند بین افسانه‌سرایی و تاریخ‌نویسی؛ و این ترکیب زیبا و موثری است، مخصوصا برای دوره‌ای که ما در آن زندگی می‌کردیم....
.در مورد باستانی این را هم می‌توانم اضافه کنم که او نویسنده‌ی خوشبختی است، چون به هر حال توانسته هرچه را می‌اندیشد، بنویسد و هرچه را نوشته چاپ کند و هرچه منتشر کرده مورد استقبال قرار گیرد و برود توی حافظه‌ی جمعی، و این بخت برای کم‌تر نویسنده‌ای پیش آمده که تا زنده بوده تمامی حرفهایش را بزند و منتشر کند». /الف
نظر خود را بنویسید