فردای کرمان – مظفر طاهری: چهارشنبه صبح، هفدهمین روز از ماه خرداد سال یک‌هزار و چهارصد‌و‌دو باخبر شدم که مراسم بدرقۀ زنده‌یاد دکتر محمدعلی میرزایی اولین رئیس دانشگاه کرمان در لواسان (پایتخت) برگزار می‌شود. به عنوان یک کرمانی که در پایتخت ساکن هستم، می‌بایستی کاری انجام بدهم، تنها کاری هم که از دستم برمی‌آمد عکاسی بود که خوشبختانه هنوز تا انجام مراسم وقت داشتم. به سوی لواسان راه افتادم.
راجع به دکتر میرزایی تمام گفتنی‌ها را قبلا گفته‌اند. لازم نیست من خدماتشان را دوباره ذکر کنم، هرچند اگر تنها بگوییم او در بنیان‌گذاری اولین دانشگاه در کرمان، یار و یاور مهندس علیرضا افضلی‌پور بوده‌اند اصل مطلب را ادا کرده‌ایم، ولی در مراسم لواسان در گفت‌وگوهایی که با دوستان حاضر داشتم به مواردی اشاره شد که شاید برای خیلی‌ها تازگی داشته باشد.
اول این‌که چقدر خوشحال شدم که به نمایندگی از طرف کرمان هم تعدادی از دانشگاهیان حضور داشتند. پروفسور رجبعلی‌پور، دکتر مصطفوی رئیس اسبق دانشگاه شهید باهنر، مهندس مرعشی، نه به عنوان استاندار اسبق کرمان، بلکه به‌عنوان دانشجوی ورودی سال 55 دانشگاه کرمان، و آقای دکتر اکبری‌فرد رئیس فعلی دانشگاه شهید باهنر، برای مراسم آمده بودند.
ضمن صحبت‌هایی که با این عزیزان داشتم کلی از محسنات و کارهای دکتر میرزایی را بیان کردند. نکتۀ جالبی که آقای مرعشی عنوان کردند این بود که با وجود این‌که انقلاب روی خوشی به دکتر میرزایی نشان نداد، ولی او کماکان فعالیت خودش را در جهت رشد دانشگاه کرمان ادامه دادند که همگان در جریان هستند و به قول پروفسور رجبعلی‌پور، اگر دکتر میرزایی نبود، شاید مهندس افضلی‌پور نمی‌توانست هدفش را به این خوبی به سرانجام برساند.
آقای مرعشی در رابطه با بورسیه کردن اولین دانشجویان دانشگاه و فرستادن آن‌ها به خارج از کشور برای بالا بردن سطح علمی دانشگاه کرمان گفت که به همت دکتر میرزایی، با وجودی که دانشگاه کرمان نوپا بود ولی خیلی سریع توانست از دانشگاه‌های همزمان خود پیشی بگیرد و با توجه به انتخاب زنده‌یاد مهندس میرحیدر به‌عنوان معمار و مشاور پروژۀ دانشگاه کرمان، توانستند معماری خاصی برای دانشگاه پیاده کنند که در هیچ دانشگاهی پیاده نشده بود.
دکتر مصطفوی راجع به پایه‌ریزی جایزۀ افضلی‌پور حرف زدند و این‌که در سال 76 مرحوم دکتر نقیبی اعلام کردند که باید دکتر میرزایی را به دانشگاه بیاوریم و از ایشان قدردانی بکنیم که این اتفاق افتاد و پس از آن به همراه بانو فاخره صبا به دانشگاه می‌آمدند و جایزۀ افضلی‌پور را پایه‌ریزی کردند.
در ادامۀ حرف‌هایم با دوستان کرمانی، آقای دکتر اکبری‌فرد رئیس فعلی دانشگاه شهید باهنر کرمان هم بعد از یاد کردن از خدمات دکتر میرزایی، گفتند فکر می‌کنم مهم‌ترین کاری که دکتر میرزایی کردند در رابطه با اعضای هیئت علمی دانشگاه بوده که اعضای آن را از میان اساتید و دانشجویان برتر دانشگاه‌های کشور انتخاب می‌کردند و به مهندس افضلی‌پور معرفی و آن‌ها را جذب می‌کردند که این در بالا بردن بنیۀ علمی دانشگاه کرمان بسیار موثر بود.
بعد از این‌که نماز دکتر میرزایی توسط امام جمعه لواسان خوانده شد و خاک‌سپاری انجام شد، با دوست قدیمی ایشان آقای دکتر مهریار صحبت کردم. ایشان به نکاتی اشاره کردند که برایم تازگی داشت و آن این‌که بعد از تحصیل در انگلستان، به اتفاق هم در دانشگاه پهلوی شیراز به تدریس مشغول شدند، که قبل از انقلاب و بعد از اعتصاب گسترده‌ای که در دانشگاه صورت گرفت، عده‌ای از اساتید ازجمله آقای دکتر میرزایی از دانشگاه اخراج شدند. ولی نکتۀ جالب این بود که بعد ایشان را به دانشگاه مشهد فرستادند که در آنجا تا معاونت دانشگاه هم رفتند و دانشگاه مشهد را متحول کردند، و بعد داستان مهندس افضلی‌پور پیش آمد و پذیرفتند که به کرمان بیایند. ولی متاسفانه بعداز انقلاب با کم‌لطفی مسئولین، ایشان از کار برکنار شدند، ولی باز هم با کرمان قهر نکرد، و تمام توانش را برای بهتر شدن دانشگاه درکرمان به کار گرفت.
دکتر میرزایی متولد 1312 قصرشیرین بود که در 18 سالگی برای تحصیل در رشتۀ داروسازی به تبریز رفت، و پس از آن با رتبۀ اول به دانشگاه سلطنتی لندن راه پیدا کرد.
روحشان شاد و یادشان گرامی باد. چند قطعه از عکس‌هایی را که در مراسم بدرقۀ آن مرحوم گرفته‌ام را با شما عزیزان به اشتراک می‌گذارم.
نظر خود را بنویسید