فردایکرمان – گروه جامعه: مراسم گرامیداشت حجتالاسلام سیدمحمود دعایی، سرپرست فقید موسسه اطلاعات همزمان با نخستین سالروز درگذشت او با عنوان «یاد یار گرهگشا» در دفتر سرپرستی روزنامه در کرمان برگزار شد.
محمدرضاپورابراهیمی، نماینده مردم کرمان و راور در مجلس شورای اسلامی در این مراسم گفت: «از اینکه توفیقی شد در مراسم سالگرد عزیز مردی مانند حجتالاسلام دعایی شرکت کنم، بسیار خوشحالم. همۀ ما با شخصیت ایشان آشنا هستیم و به واسطۀ مسئولیتهایی که در مجلس داشتم، در حوزههای مختلف با مرحوم دعایی نشست و برخاستهای بسیاری پیش میآمد».
وی افزود: «من به جز درس اخلاق و ادب و تواضع و اخلاص از ایشان چیزی ندیدم، فردی که سالها تجربه داشت و مبارزاتش در زمان قبل از انقلاب در کنار امام(ره) و بعد، امین حضرت آقا بودن، هیچگاه باعث نشد که به دیگران از نگاه بالا به پایین رفتار کند».
گلابزاده، رئیس مرکز کرمانشناسی هم اظهار کرد: «یک سال از درگذشت مردی سپری شد که به باور من برای همیشه نام پر افتخارش بر صحیفۀ زمان باقی خواهد ماند، انسانی که در تمامی طول زندگی پر افتخار خودش یک راه را برگزید و من از همان لحظاتی که در این مجلس نشستم، گویی که نواری از ۶۰ سال با هم بودن و با سیدمحمود دعایی بودن از جلوی چشمانم عبور کرد، که اگر بخواهم ویژگی اصلی و مهم سیدمحمود را بیان کنم، باید بگویم که سیدمحمود سال ۱۳۴۰همان سیدمحمود ۱۴۰۰بود و هیچ تفاوتی نکرد، همان سادگی، اخلاص و همان محبت و وفاداری و کرامت و بزرگواری را داشت و هیچوقت از راهی که انتخاب کرده بود خارج نشد. دعایی فقط یکی از اسطورههای انقلاب نبود، دعایی تنها یار وفادار امام نبود، تنها یک روزنامهنگار چیرهدست نبود، او سایهسار نیازمندان هم بود که باید بهعنوان کمال انسانیت از او یاد کنیم».
به گزارش فردایکرمان به نقل از روزنامه اطلاعات، وی افزود: «به خاطر دارم که در دفتر ایشان بودم، گفت قضیۀ مشتاق علیشاه شاعر و عارف معروف کرمانی همیشه آزارم میدهد، چراکه تعدادی از مردم کرمان ناآگاه و متعصب به او جفا کردند و واقعهای را رقم زدند که مهر سفاهت بر جبین مردم کرمان زده شد، و یک مورد هم موضوع ظلم به سرگرد سخایی بود. گفت باید کمک کنیم تا هر ۲ مورد را از ذهنها پاکسازی کنیم. گفتم «مشتاق» با من و «سخایی» با شما، چون (سخایی) از عهدۀ من برنمیآید. همان موقع کتابی به نام «رویداد قرن مشتاق» را که اکنون چاپ سوم آن تمام شده است، و بسیار تاثیرگذار بود، را به چاپ رساندم و جریان سرگرد سخایی هم (با تلاش آقای دعایی) به جایی رسید که مُهر عزت شهادت به پای کارنامۀ وی زده شد. دعایی در کنار قبر سرگرد سخایی پیگیر ساخت مسجدی شدند و هر ماه با من تماس میگرفت، از این دست موارد بسیار بود که وی پیگیری میکرد، بسیاری را که پاکسازی شده بودند، پا به کفش دنبال میکرد تا از مخمصه نجات یابند. انگار این آدم با همۀ وجود لذت زندگیاش را در گرهگشایی میدانست مرحوم دعایی انسانهایی را از عزلتگزینی نجات داد و تا به پای قهرمانی برد که حتی خیابانی را به نامشان زدند. دعایی رفت، اما یاد و خاطرهاش فراموش نمیشود».
مرحوم دعایی، مایۀ افتخار کرمانیها
در ادامۀ این مراسم نژادحیدری، مدیرعامل خانه مطبوعات استان کرمان گفت: «سپاس از مردمی که برای مردی از تبار باران، گرد هم جمع شدهاند تا یاد و خاطرۀ این عزیز را پاس بداریم. معمولاً در معرفی سوابق سیدمحمود دعایی از پلۀ دوم که کار در روزنامه اطلاعات است شروع میکنیم، در حالیکه پیش از انقلاب هم در شرایطی خاص در نشریۀ بعثت که توسط اهل فکر و اندیشه پایهگذاری شده بود، همکاری داشت و این نشریه مجاز نبود و نحوۀ توزیع آن از چاپ سختتر بود، چراکه در پوشش جعبههای شیرینی انجام میگرفت و توزیع میشد که در کتاب خاطرات مرحوم دعایی هم به آن اشاره شده است و بعد از اختلاف نظرها باعث شد که نشریۀ «انتقام» به این ماموریت ادامه دهد و دعایی به این راه ادامه میداد و تولید محتوا با خودش بود و برنامۀ رادیویی روحانیت مبارز را هم اداره میکرد و تاثیر خوبی در زمان خود داشت».
وی تاکید کرد: «مرحوم دعایی مایۀ افتخار کرمانیهاست و اهمیت اطلاعرسانی دقیق و رسانهای را درک میکرد و همین سوابق باعث شد که مأموریت موسسۀ بزرگ اطلاعات را داشته باشد و دیدیم که دعایی ضمن ادارۀ اطلاعات، با یک دید منصفانه به احداث چاپخانه در موسسۀ اطلاعات و ساختمان اداری بسیار زیبا همت گذاشت».
رفتار صمیمی دعایی با دیگران
فتحالله جوادی، سردبیر مجله اطلاعات هفتگی هم در این مراسم گفت: «جوانی تازهکار بودم و شور جوانی داشتم که یکی از آشنایان گفت شخصی به نام دعایی در روزنامه اطلاعات هست و من هم که دستی به قلم داشتم، خدمتشان رسیدم، وارد اتاق که شدم خیلی صمیمی با من برخورد کرد و همان رفتار سبب شد که ۴۱ سال با ایشان همراهی کنم و در روزنامه اطلاعات ماندگار شوم».
وی افزود: «دعایی عرصه را برای رشد یک جوان نوپا باز و برای من و سایر دوستانم به نحوی فراهم کرد که ما با اشتیاق، اطلاعات هفتگی سال ۶۰ را تحویل گرفتیم که ۴۵۰۰ تیراژ آن بود و به علت آزادی عمل که به ما داده شد، به جایی رسید که در سال ۶۵ تا ۴۷هزار تیراژ و سال هفتاد تا ۷۰ هزار تیراژ داشتیم».
جوادی تاکید کرد: «روحیۀ مدارا و گرهگشایی مرحوم آقای دعایی بسیار آزادانه بود. ایشان بدون فکر به هرگونه هزینه و هرگونه آسیبی به خود، برای همۀ مردم از هر رسته و شغلی پا به رکاب بود و گرهگشایی میکرد. این روحیه خیلی عجیب بود و هرگز هم از بیتالمال مصرف نمیکرد و اگر چیزی میخواست، همان موقع پولش را پرداخت میکرد و اجازه نمی داد کسی برنجد، احساس میکرد که اگر کسی ظلمی در حقش شده و دلشکسته شده است، تمامی همتش را میگذاشت که این دلسردی و ناامیدی برطرف شود».
سردبیر مجله اطلاعات هفتگی تاکید کرد: «من خاطرات بسیاری به علت ۴۱ سال موانست با ایشان دارم و آموختم که کارها باید بدون منت و برای خدا باشد، و در این دوران چقدر به رواداری و گرهگشایی احتیاج داریم و باید نمونۀ عملی نهی از منکر در جامعه باشیم که مرحوم دعایی دقیقا نمونۀ بارز این الگوی عملی بود، در آخر باید بگویم دعایی یکی از نمونههای بارز حجت مسلمانی بود».
گرهگشایی با شجاعت و حریت
سیدحسین دعایی، پسر ارشد مرحوم دعایی هم در این مراسم با تشکر از برگزارکنندگان این آیین گفت: «صحبت در این جمع و مکان برایم آسان نیست و قدری متفاوت است، چون کرمان دل عالم است و ما اهل دلیم و صحبت در جمع کرمانیها کمی برایم سخت است. همه در مورد حاجآقا صحبتهایی کردند و من هم از خصوصیات ایشان میتوانم صحبت کنم و قطعاً موارد زیادی وجود دارد که باعث شده است دور هم جمع شویم و از خصوصیات ایشان سخن بگوییم. ما برای مراسم امسال نام «یاد یار گرهگشا» را بهعنوان صفت اصلی مرحوم ابوی انتخاب کردیم، چراکه بسیاری از خاطراتی که اکنون به جای مانده، به واسطۀ گرهگشاییهای ایشان بوده است».
وی افزود: «ایشان برای همه گرهگشایی میکرد، بدون توجه به هزینههای احتمالی که شاید در پیگیریهای کاری برای دیگران برایشان ایجاد میشد، اما شجاعت و حریتی که ایشان داشت، به این صفت دست یافته بود و این یکی از مهمترین صفات ایشان بود. وی پرورشیافته و شاگرد امام(ره) بود، امام را دوست داشت اما پرورش او در دامان مادری بود که خودشان میگفتند هرچه دارم از او دارم و افتخار داشت که فرزند مادری بود که با کارگری ایشان را بزرگ کرده و مقدمات طلبگی را برایش فراهم کرده بود».
پسر ارشد مرحوم دعایی افزود: «پدر من هرچه دارد، از مادر و دیار کریمان دارد. و امروز مفتخرم در شهری هستم که یاد پدری و مادر او را گرامی میدارند. اگر از مادر و دامان پر عطوفت و گرهگشای ایشان که به پدر آموختند سخن نگویم کوتاهی کردهام، از همه قدردانی میکنم و امید است پیرو راه ایشان باشیم و تمامی خوبیهای پدر را ادامه دهیم».
یادآور سکوت و صبر کویر
سیدمجتبی دعایی، دیگر فرزند مرحوم دعایی هم دراین مراسم گفت: «پدر ما یزدی و کرمانی است و در دامان مادری کرمانی، در این استان پرورش یافته بود».
وی افزود: «همۀ ما با خانواده مادری اخت هستیم و بعد از یک سال و در آخرین سفری که به کرمان داشتیم، خوشحالم که در جمع کرمانیها هستم. کرمان، سرای کریمان است و من خصوصیات پدر را به خصوصیات کویر تشبیه میکنم، چرا که بزرگ شدۀ این خطه است. سکوت، صبر و مکتوم بودن پدر بارز است، هر کسی داستانی با پدر دارد، داستانهایی که ما حتی از آنها ناآگاه بودیم و این مکتوم بودن پدر و مقاوم بودن او را در سختیها نشان میدهد».
مجتبی دعایی تاکید کرد: «ایشان سختیها را در دلشان ذوب میکرد و برای کسی بازگو نمیکرد، دارای خصوصیتهای انسانی بارزی بود که از هر انسانی شاید برنمیآید. بسیار رازدار بود و قلب آزادهای داشت که همۀ اسرار مردم را در سینه حبس میکرد. علاقۀ زیادی به کرمان داشت و وابستگی بیشتری به کرمانیها نشان میداد و با مردم کرمان بهتر میجوشید و راحتتر بود و ما هم که به کرمان میآییم از لطف و صفای این مردم بهره میبریم و احساس راحتی بیشتری داریم، من هم به نمایندگی از خانوادهام از همۀ عزیزان کمال تشکر و قدردانی را دارم».
در این مراسم، همچنین حامد حسینخانی استاد دانشگاه و شاعر نامدار کرمان با تاکید بر اینکه گرامیداشت یاد و خاطرۀ پاکان، دل و جان را جلا میدهد، افزود: «در مراسم گرامیداشت انسان فرهیختهای حضور داریم که همه از او به جز خوبی چیزی به یاد نمیآورند».
وی افزود: «در جامعۀ امروز بیش از همه چیز به مردانی نظیر دعایی نیاز داریم؛ اگر در هر شهری شخصی نظیر دعایی داشتیم، شاهد خیلی از پیشرفتها در حوزۀ رسانه و فرهنگ و ادب بودیم. لذا منش و سلوک ایشان میتواند به عنوان الگو مورد توجه قرار گیرد».
برپایه این گزارش، مراسم یادبود اولین سالگرد درگذشت دعایی با حضور شماری از مدیران استان، اصحاب رسانه و فرهنگ و هنر و همچنین اجرای هنرمند نامدار استان، رضا بیجاری همراه بود. /پ
نظر خود را بنویسید