فردای‌کرمان - گروه فرهنگ‌وهنر: هر سال وقتی شانزدهم فروردین می‌رسد با نوشته‌ای و تصویری از پیر و صاحب امتیاز هفته‌نامه استقامت روانشاد سیدمهدی نعمت‌الله‌زاده ماهانی یاد می‌کنیم، و از روح بلند او به خاطر کوشش‌هایی که در حوزۀ رسانه انجام داد، انرژی می‌گیریم. حالا شش سال است که او به سفر ابدی رفته است. از او یاد می‌کنیم چون حق اوست که یاد و راهش ماندگار بماند.
این حق را همۀ همکارانی که در استقامت حضور او را شاهد بوده‌اند تایید می‌کنند. برای نمونه، رحیم بنی‌اسد آزاد همکار عکاس و خبرنگار استقامت دربارۀ او می‌نویسد: «یادم است استقامت هر دوشنبه چاپ می‌شد و من جوان که تازه به روزنامه‌نگاری وارد شده بودم هر دوشنبه بی‌صبرانه منتظر چاپ آن بودم، صبح اول وقت روز انتشار به دفتر می‌رفتم تا روزنامه را ببینم؛ همیشه آقای نعمت‌الله‌زاده جزو اولین کسانی بود که با ماشین شخصی می‌آمد و روزنامه را از دفتر تحویل می‌گرفت.
تا زمانی‌که می‌توانست پله‌های دفتر که کم هم نبودند را بالا می‌آمد و روزنامه را تحویل می‌گرفت و با لبخند می‌رفت؛ بعدها که دیگر بالا رفتن از پله برایش سخت بود من روزنامه‌ها را برایش پایین می‌بردم. این لحظات هیچ وقت از یادم نمی‌رود؛ چهره‌اش هنوز یادم است، هر بار که روزنامه را به او می‌دادم از انرژی و شور و شوقش مبهوت می‌شدم».
او در بخش دیگری از یادداشت خود که دو سال پیش منتشر کرده است می‌نویسد: «الان او دیگر، بین ما نیست و من افسوس ندیدنش را می‌خورم. همیشه چهرۀ معصوم و مهربانش در خاطرم می‌ماند. او قطعا با سال‌ها فعالیت در عرصۀ روزنامه‌نگاری خدمات بسیاری به کرمان کرده که شایستۀ تقدیر است، اما من از او به‌خاطر مداومت در روزنامه‌نگاری و انتشار استقامت تشکر می‌کنم. استقامتی که او بنا نهاد، من را در این سال‌ها به عشق همیشگی‌ام رساند. استقامت او، من را با معنی واقعی روزنامه‌نگاری آشنا کرد».
روحش شاد و یاد و نام‌اش همواره گرامی باد.
نظر خود را بنویسید