فردایکرمان – گروه اقتصاد: سیدمحمدحسن عیسیزاده زمینشناس با گرایش سنگشناسی در پنل ظرفیتها و چالشهای سرمایهگذاری و بهرهبرداری از فرصتهای معدنی کرمان که همزمان با همایش کرمان آیدکس برگزار شد، با اشاره به ظرفیتهای استان کرمان در حوزۀ سنگ ساختمانی و فرصتهای سرمایهگذاری در این حوزه تاکید کرد که برای توسعۀ این صنعت نیاز است از روشهای سنتی به سمت تولید اسلب حرکت کنیم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر عمدۀ معادن سنگ ساختمانی بهصورت سنتی و اوستاکاری کار میکنند، گفت که فرآوری جدید نه تکنولوژی خاصی نیاز دارد و نه سرمایههای کلانی میخواهد بلکه باید در حوزۀ منابع انسانی تغییر نگرش رخ دهد تا تولید از لحاظ کمیّت و کیفیت، متناسب با بازار صادراتی انجام شود.
به گزارش خبرنگار فردایکرمان، وی در این پنل تخصصی در بخشی از سخنان خود بیان کرد: «تعداد زیادی از معادن سنگ ساختمانی با تنوع بالا و با گستردگی زیاد در کشور وجود دارد که یک مزیت خیلی خوب است».
وی افزود: «ایران در حوزۀ معدن و ازجمله در حوزۀ سنگ ساختمانی جزو ۱۰ کشور برتر است و البته در مواردی مانند میزان ذخیرهها، تنوع و تولید تا مقام چهارم هم میرسد».
عیسیزاده با بیان اینکه سنگهای ساختمانی ایران بازار داخلی خیلی خوبی دارد، توضیح داد: «بازارهای منطقهای را نیز در آسیای میانه، کشورهای حاشیۀ خلیجفارس و عربستان داریم و همچنین سنگهای خام ایران در اروپا و حتی چین، بازار خیلی اصیلی دارند».
وی با اشاره به زیرساختهای سنگهای ساختمانی در کشور، بیان کرد: «تقریبا در تمام معادن سنگ کشور امکان بهرهبرداری داریم و یک مزیت ما نسبت به سایر رقبا، بهای تمامشده است، زیرا در ایران علیرغم همۀ مشکلات، بهواسطۀ سوبسیدهایی که در حوزۀ سوخت، برق و ... وجود دارد، بهای تمامشده در مقابل برخی رقبا پایینتر است».
این زمینشناس خاطرنشان کرد: «اگر بخواهیم به نقاط ضعف حوزۀ سنگهای ساختمانی اشاره کنیم موارد زیاد است اما در حوزۀ تخصصی سنگ یک نقطه ضعف وجود دارد و آن این است که ما در سنگبُری سنتی متوقف شدهایم، یعنی عمدتا معادن سنگ ساختمانی بهصورت سنتی و اوستاکاری کار میکنند».
وی افزود: «تقریبا ۶ هزار کارخانه در کشور داریم که همه سنتی هستند. دستگاههای قلهبر، سنگ را در قالب سنگهای طولی یا بهصورت تایل به ابعاد مختلف درمیآورند که بخشی از بازار این را میطلبد اما اینکه آیا امروز نیاز صنعت ساختمان، صنعت سنگ و همچنین در مقولۀ صادرات، تقاضای بازار این سنگها هستند؟ خیر».
وی تاکید کرد: «بنابراین ما در حوزۀ فرآوری در درجۀ اول در سنگبُری و در قدمهای بعدی در فرآوری سنگ متوقف شدهایم و دو سه دهه است که خودمان را تکرار میکنیم. این ضعف ماست و تهدیدات این است که ما جایگاه سنگ را در صنعت ساختمان تضعیف میکنیم و بازارهای صادراتی را از دست میدهیم».
عیسیزاده گفت: «برای اینکه از وضع موجود حرکت کنیم و بتوانیم هم بازار داخل و هم حوزۀ کل صنایع معدنی مرتبط با سنگ ساختمانی و خصوصا صادرات را تکان بدهیم، باید نگرشمان را از سنگبُری سنتی تغییر بدهیم و به فرآوری جدید برسیم».
وی با بیان اینکه فرآوری جدید نه تکنولوژی خاصی نیاز دارد و نه سرمایههای خیلی کلانی میخواهد، اظهار کرد: «بسیاری از کارخانجات الان موجود است، هزار کارخانۀ سنگبُری داریم که بالغ بر ۴ هزار کارخانه تعطیل است و ۲ هزار کارخانه کار میکنند که این تعداد هم با بخشی از ظرفیت کار میکنند و با آن بخش هم باز کیفی کار نمیکنند و خروجی این شده که طی سالهای گذشته رقم صادراتی ما در یک سطح مشخصی مانده است».
این فعال حوزۀ سنگ با تاکید بر تولید اسلب یادآور شد: «اگر اسلب برای صادرات تولید شود ما دیگر مشکل عدم زبان مشترک با دنیا را نخواهیم داشت. گاهی مشکل را در صادرات سنگهای ساختمانی بازاریابی اعلام میکنند، اما ما چه چیزی را باید بازاریابی کنیم؟ معدنداران یا بازرگانان ما در نمایشگاههای خارجی شرکت میکنند و حضور پرشوری دارند، نمونۀ سنگ بریده را هم میبرند اما امکان تامین وجود ندارد زیرا تولید چه از لحاظ کمیت و چه کیفیت، تناسبی با بازار صادراتی ندارد».
وی خاطرنشان کرد: «راه برونرفت از شرایط فعلی این است که از وضعیت سنتی به سمت تولید اسلب برویم و نیازمند تغییر نگرش هستیم».
عیسیزاده ادامه داد: «تغییر نگرش در درجۀ اول مستلزم این است که همۀ دستاندرکاران این تغییر را احساس کرده و همراهی کنند. ایران در فرآوری از نظر تجهیزات و ماشینآلات با کشورهایی مانند ایتالیا و ترکیه فاصلۀ زیادی ندارد. این دستها و فکرها هستند که باید این تغییر را ایجاد کنند و بنابراین ما در حوزۀ منابع انسانی نیاز به تغییر نگرش هستیم».
وی یادآور شد: «در بخشهای اجرایی حوزۀ معدن نیز معدن زمانی که میخواهد کار را شروع کند باید به بازار فکر کند. در حوزۀ فرآوری و بازاریابی نیز به همین شکل است. معماران، مهندسان، فعالان حوزۀ ساختمان، آرشیتکتها، کارشناسان، تکنیسینها و کارگر ساده، همه باید متوجه این قضیه بشوند که ما از یک وضعیتی به یک وضعیت جدید حرکت کردیم».
عیسیزاده افزود: «این تغییر نگرش مستلزم این است که یک برنامۀ دقیق و جامع داشته باشیم. فرض کنید تغییر نگرش صورت گرفت و کارخانجات شروع به نصب تجهیزاتی که منجر به تولید اسلب میشود، کردند، برای اینکه بتوانیم پاسخگوی تقاضای جدی و زیاد بازار صادراتی باشیم نیاز داریم هم حجم خیلی زیادی تولید کنیم و هم انبارهای خیلی وسیع داشته باشیم».
وی ادامه داد: «وقتی شروع به فرآوری اسلب کردیم همۀ معادن فعال میشود. در حال حاضر حدود ۲۲۰۰ معدن در کشور داریم که تقریبا نصف آنها و شاید کمتر فعال است. ظرفیت تولید این معادن حدود 30 میلیون تن است در حالی که ما سالانه بین 8 تا 10 میلیون تن تولید داریم».
این زمینشناس بیان کرد: «اگر بخواهیم با ظرفیت واقعی یا نزدیک به ظرفیت واقعی تولید انجام دهیم باید از 8 میلیون و 10 میلیون تن عبور کنیم. زمانی که این اتفاق افتاد و ظرفیت تولید بالا رفت، اشتغال و درآمد نیز به همین شکل افزایش مییابد». /پ
نظر خود را بنویسید