فردای‌کرمان - امیر لری‌زاده: مهندس علیرضا افضلی‌پور و استاد فاخره صبا برای تحقق اندیشۀ بلندشان به‌منظور احداث دانشگاه در کرمان، از همان ابتدا در پی افرادی بودند که علاوه بر داشتن تخصص، عاشقانه در این راه وارد شوند و با همت بلندشان کاری کنند کارستان.
دست تقدیر، افضلی‌پور را به مشهد برد تا با دکتر محمدعلی میرزایی ملاقات کند.
افضلی‌پور شنیده بود میرزایی علاوه بر سوابق درخشان علمی، روحیه‌ای انسان‌دوستانه و سخاوتمند دارد. همواره حامی و پشتیبان علم‌آموزی است. به‌گونه‌ای که هزینۀ ادامه تحصیل دانش‌آموزان مستعد در دانشگاه‌های کشور را در گمنامی تقبل می‌کند. بهترین کار از نظر او، ساخت مدرسه است و در پی زلزلۀ سال ۱۳۴۷ کاخک و گناباد، برای دانش‌آموزان نجات‌یافته از آن حادثه مدرسه‌ای را در مشهد بنیان گذاشته است.
روزی که مهندس افضلی‌پور نظر موافق دکتر محمدعلی میرزایی را جلب کرد تا ریاست دانشکده علوم دانشگاه فردوسی را رها کند و برای احداث دانشگاه به کرمان بیاید، روز بزرگ و مبارکی بود.
افضلی‌پور گوهری یافته بود از جنس خودش. انسانی نیک‌اندیش، سخاوتمند، بلندهمت و پرتلاش که علاوه بر فعالیت‌های علمی و آموزشی در انجام امور خیر و عام‌المنفعه نیز از هیچ تلاشی دریغ نداشت.
دکتر میرزایی از سال ۱۳۵۲ پابه‌پای مهندس افضلی‌پور، بی‌وقفه در پیگیری پروژۀ احداث ساختمان‌های دانشگاه، دعوت از استادان نخبه، جذب دانشجو و ارتقای فعالیت آموزشی تلاش کرد.
در همۀ این سال‌ها محبت دکتر میرزایی شامل حال دانشگاه و دانشگاهیان بود و با حمایت‌های مادی و معنوی، به‌عنوان یکی از خیّرین و بانیان دانشگاه، منشأ خدمات ارزشمند متعددی شد که از جملۀ آن‌ها می‌توان به ایجاد انجمن دوستداران دانشگاه، راهنمایی، تشویق و جذب خیّرین برای مشارکت در پروژه‌های عمرانی دانشگاه و پیوستن به جمع حامیان علم و فرهنگ اشاره نمود. از این جهت مهندس افضلی‌پور، دکتر میرزایی را «پدر دانشگاه» خطاب می‌کرد.
پس از فوت روانشاد مهندس افضلی‌پور، دکتر میرزایی در نظر داشت؛ نام بنیان‌گذار دانشگاه جاودانه شود؛ بنابراین با هزینۀ شخصی خود جایزه‌ای به نام «جایزه علمی مهندس افضلی‌پور» را بنیان گذاشت تا هر سال از برترین‌های علمی کشور و دانشگاه تقدیر شود.
از نخستین سال برگزاری این مراسم، در سال ۱۳۸۲، شخصاً هزینه‌های جایزه افضلی‌پور را به‌صورت سالانه متقبل می‌شد؛ اما همواره در اندیشۀ یک حمایت ماندگار بود. در سال ۱۳۸۶ ملکی را در کرمان خریداری و به بنیاد عام‌المنفعه خیرین دانشگاه اهدا کرد تا درآمد حاصل از این منزل صرف تأمین هزینه‌های جایزه علمی افضلی‌پور شود.
اهدای ساختمان باشگاه دانشگاهیان کرمان، همراهی با «مهندس شاهرخ وفاداری» و کمک به احداث ساختمان «پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران»، اهدای مجموعه کتاب‌های ایران‌شناسی و کمک به راه‌اندازی «کتابخانه تخصصی ایران‌شناسی» وابسته به مرکز تحقیقات، فرهنگ و زبان ایران در دانشگاه، مشارکت در تأمین بخشی از هزینه‌های احداث «دانشکده هنر و معماری صبا»، اهدای یک دستگاه «مینی‌بوس» و یک دستگاه «پاترول»، تأمین هزینه‌های مورد نیاز برای راه‌اندازی آزمایشگاه‌های دانشکده دامپزشکی، برخی از حمایت‌های دکتر میرزایی از دانشگاه شهید باهنر کرمان بوده است.
دکتر میرزایی جدای از فعالیت‌های دانشگاهی، کارآفرینی بزرگ، مدیری توانا و الگوی مسئولیت‌پذیری و تعلق بود و به این ترتیب عشق به کار را در همکارانش القا می‌کرد. سال‌های متمادی در زمینه دارو و درمان فعال بود و با کمک به انجمن‌های دیابت و هموفیلی و همکاری با افراد علاقه‌مند در این زمینه، به پیشبرد درمان بیماران هموفیلی و دیابت کمک شایانی نمود. همکاری وی با شرکت‌های مطرح داخلی و خارجی، پیشرفت‌های ارزشمندی را در حوزۀ بیماری‌های اعصاب و روان رقم زد.
او مردم‌دار و مردم‌دوست بود و از هر موقعیتی برای خدمتگزاری به کشور و هم‌وطنانش استفاده می‌کرد. از دیگر فعالیت‌های خیرخواهانۀ او می‌توان به تأسیس درمانگاهی در بم با کمک تعدادی از پزشکان و دندان‌پزشکان، حمایت از مرکز درمان جامع کودکان هموفیلی ایران و کمک به تجهیز بیمارستان قلب امام علی علیه‌السلام در کرمانشاه اشاره نمود.
دکتر محمدعلی میرزایی ۱۳ خردادماه ۱۴۰۲ در سن ۹۰ سالگی دعوت حق را لبیک گفت و آسمانی شد. روحش شاد و قرین رحمت الهی.
نظر خود را بنویسید