فردای کرمان ـ سیدمحمدعلی گلاب‌زاده: از روزی که علی‌نقی‌خان (1210ق 1795م) پسر محمدتقی‌خان یزدی، کمر همت بست و به عنوان حاکم و استاندار کرمان به بازسازی ویرانه‌های برجای مانده از فاجعه آقامحمدخانی پرداخت، و به قول احمدعلی‌خان وزیری مؤلف تاریخ کرمان «حصار شهر را که آقامحمدخان خراب کرده بود، دوباره ساخت و ساختمان‌های ویران را تعمیر کرد...»(وزیری، 1364: 758) قریب 240 سال سپری شده است، گویا قسمت چنین بود که پس از دو قرنی، استاندارِ کرمانی تبارِ یزدی شمارِ دیگری به بنای فرهنگی ماندگاری همت گمارد و این سلسله سرافرازی‌ها را ادامه دهد تا به دنبال پیشینیان خویش، باقیات صالحاتی گرانسنگ از خود برجای گذارد، بزرگوارانی چون: محمد مظفر میبدی بانی مسجد جامع کرمان، مرحوم آسائی اردکانی بانی مهمانسرای فرهنگیان در خیابان زریسف و ... که نامشان بر تارک تاریخ این دیار باقی است و مردم حق‌شناس کرمان همواره از آنها به نیکی یاد می‌کنند.
ماجرا از این قرار بود که روز چهارشنبه 21 آبان در جلسه‌ای که به مناسبت هفته کتاب و کتابخوانی در محل کتابخانه ملی برگزار شد، در جوار بحث‌ها و گفتگوهای ویژه‌ی مربوط به لزوم حمایت از ساخت کتابخانه و ترویج امر کتابخوانی، یک بار دیگر کتابِ تاریخِ سرگردانی و بی در کجایی سه واحد مهم و گرانسنگ فرهنگی، یعنی سازمان اسناد ملی ـ بنیاد ایران شناسی و مرکز کرمان شناسی ورق خورد و با وعده‌ای که دکتر طالبی استاندار پرتلاش کرمان داد، پرتو امیدی در دل‌ها تابید که خدا را، آغازی بر یک پایان باشد.
چراغ اول این رویداد را «شهباز حسن‌پور»، نماینده مردم کرمان و راور روشن کرد که به 37 سال پیش برگشت و گفت، به یاد دارم پس از تشکیل مرکز کرمان‌شناسی، اولین همایش کرمان‌شناسی در همین محل که امروز کتابخانه ملی است، با حضور بزرگانی چون دکتر باستانی پاریزی، دکتر زرین‌کوب، سردار شهید حاج قاسم سلیمانی و سایر ناموران علم و ادب و تاریخ برگزار شد. اما از آن زمان تاکنون، این مجموعه و نهادهای همراه و همگامش چون سازمان اسناد ملی و بنیاد ایران‌شناسی هنوز جا و مکانی در شأن واحدهای فرهنگی و خدمتگزار این دیار ندارند.
به دنبال پیشنهاد حسن‌پور برای بازدید استاندار از این مجموعه، دکتر طالبی گفت، این مراکز را دیده‌ام، سپس از دکتر علیخانی رئیس سازمان اسناد ملی ـ کرمان پرسید: برای ساخت این مجموعه چه مبلغی مورد نیاز است؟ ایشان گفت قریب 150 میلیارد تومان، دکتر طالبی وعده داد که این مبلغ را تأمین خواهد کرد و چنین است که امیدواریم تابلوِ مثلثِ فرهنگیِ «سازمان اسنادملی، بنیاد ایران‌شناسی، مرکز کرمان‌شناسی» که امروز نیز بر بالای بنای ویرانه‌ی کنونی دیده می‌شود، در آینده‌ای نه چندان دور، برفراز بنایی که شایسته‌ی این سه نهاد فرهنگی است بدرخشد و بر لوح یاد‌بودی که در ورودی آن نصب خواهد شد، بنویسند که این اثر، بخشی از خدمات مردی است فرهنگ‌دوست که تلاش کرد تا نام خود را در کنار دیگر خدمتگزاران دارالعباده در دارالامان کرمان ثبت و ضبط کند.
ذکر این نکته را نیز لازم می‌دانم که ساختمان کنونی ـ که پیش از انقلاب «اداره دامپزشکی» بود – در دهه 70 با حمایت مسئولین وقت از وزارت کشاورزی گرفته شد و با عنایت به اینکه مسئولیت سازمان اسناد ملی و نیز مرکز کرمان‌شناسی مشترکاً به عهده نگارنده بود، آن را بازسازی و بین این دو مجموعه تقسیم کردم، آن‌گونه که هنوز پس از سی و چند سال، این حسن همجواری ادامه دارد.
پس از آنکه سری بر بالین گذاشتیم و از دربدری‌هایی که مخرّب اسناد بود رها شدیم، به فکر خرید زمین ارزشمندی افتادیم که بین کتابخانه ملی و این مجموعه قرار داشت و همواره نگران بودیم که مالکین، از آن برای ساخت واحد تجاری استفاده کنند، لذا دست بکار خرید شدیم و آن را به مبلغ 500 میلیون تومان خریداری کردیم، یاد دارم که 50 میلیون از این مبلغ را محمدعلی کریمی استاندار وقت و بقیه را سازمان میراث فرهنگی پرداخت کرد و چون مرکز کرمان‌شناسی در ردیف بودجه دولتی نبود، ناچار سند این زمین به نام سازمان میراث فرهنگی صادر شد و دو سال پیش، بر اساس تعهد سازمان اسناد ملی، دائر بر ساخت مجموعه‌ای برای سه نهاد فرهنگی مستقر در آن، با مساعدت استانداری کرمان، سند زمین به سازمان اسناد ملی منتقل گردید.
اینک ما و نگاه آرزومندمان به دست هایی که قرار است پس از 27 سال واماندگیِ این زمین ارزشمند، اعتبار لازم را تأمین و کرمان را صاحب اثر گرانسنگ دیگری سازد که در کنار پارک ریاضیات، کتابخانه ملی، مجموعه فرهنگی کوثر، یخدان مؤیدی، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش استثنایی و ... محوطه فرهنگی گرانبهایی را سامان دهد که تا سده های بعد، نیاز این دیار را برطرف سازد و رضایت مردمی را برانگیزد که جان‌مایه‌ی شخصیت آنان، فرهنگ و ادب و معرفت است.
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید / هم مگر لطف شما پیش نهد گامی چند
نظر خود را بنویسید