کلنگی که مهندس افضلی‌پور به زمین زد

محمد لطیف‌کار - حدود دو ماه پیش که بحث درباره‌ی تعیین روز فرهنگی کرمان داغ شده بود، شورای شهر کرمان با برگزاری یک نشست هم‌اندیشی با چند تن از اصحاب فرهنگ و رسانه تلاش کرد برای حل مشکل راهی بیابد. در آن جلسه راهی به توافق نرسید؛ اما مطالب جالب و مهمی عنوان شد که فعلا از تفصیل آن می‌گذرم. در این میان، اما از هفدهم دی‌ماه روز تولد خواجو سخن می‌رفت، خاطرم هست جناب دکتر حامد حسینخانی مدیر روابط دانشگاه شهیدباهنر که به نمایندگی از دانشگاه صحبت می‌کرد اشاره به روز کلنگ‌زنی دانشگاه توسط مرحوم مهندس افضلی‌پور نمود و تصریح کرد: «کلنگ‌زنی دانشگاه شهید باهنر نیز در هفدهم دی‌ماه اتفاق افتاده است».
دیروز همه‌ی ما آن‌قدر به بزرگداشت خواجوی بزرگ مشغول بودیم که این اتفاق بزرگ و تاریخی را به‌کلی فراموش کردیم. حال آن‌که، کلنگی که آن روز مرحوم افضلی‌پور به ‌زمین زد یک اتفاق ساده نبود. در واقع، کرمان با این رویداد، وارد عصری تازه شد که پیش از آن سابقه نداشت. درست است که حدود هفتصد سال قبل کرمان صاحب مدرسه‌ی مهمی چون «قبه سبز» بوده است و یا در دوره‌ی گنجعلیخانی کرمان به دوره‌ای از توسعه قدم گذاشت که پیش از آن سابقه نداشته، اما کلنگ افضلی‌‌پور وقتی به زمین می‌زد، کرمان با آن دوره‌های طلایی خداحافظی کرده بود، و بی‌توسعه‌گی را تجربه می‌کرد.
اگرچه کرمانی‌های مهربان هر سال در اردیبهشت ماه یاد افضلی‌پور و بانو فاخره صبا را گرامی می‌دارند؛ اما سزاوار نیست این رویداد مهم در تقویم تحولات اجتماعی و فرهنگی کرمان به این زودی فراموش شود. دانشگاه دست‌کم باید در این زمینه بیش از سایرین مصر و پیشگام باشد، و این اتفاق را مدام در جان‌های بیدار جامعه به اشتراک بگذارد. اهمیت ادای احترام به تندیس افضلی‌پور، از گلباران مجسمه‌ی خواجوی بزرگ، هیچ کم ندارد. روحش شاد و یادش گرامی‌باد.