اسما پورزنگی‌آبادی ـ به‌تازگی درباره‌ی مسائل شهر و شورا با منصور ایرانمنش گفت‌وگویی داشتم. او عضو فعلی شورای شهر کرمان است که در شورای چهارم نیز حضور داشته است. همچنین 20 سال در شهرداری مشغول بوده است. بخش اول این گفت‌وگو با تیتر: «در مناطق محروم حرفی برای گفتن نداریم» منتشر شد و اکنون بخش دوم و پایانی آن را می‌خوانید:
آقای ایرانمنش؛ شما در شورای چهارم کاندیدای شهرداری کرمان بودید و فاصله‌ی کوتاهی هم تا صندلی شهرداری داشتید اما در نهایت کناره‌گیری کردید. اگر امروز شهردار کرمان بودید چه اولویت‌هایی را مدنظر داشتید؟
متاسفانه بین مردم و شهرداری کرمان هنوز فاصله است و مردم به این نهاد همچنان بدبین هستند و عمده‌ی گلایه‌ها نیز مربوط به شهرداری‌های مناطق است. اربابرجوع وقتی به شهرداری برای انجام کاری مراجعه می‌کند، خیلی معطل می‌شود و علیرغم این‌که سال‌ها از هوشمندسازی گفتیم ولی در عمل این اتفاق رخ نداده و تکریم اربابرجوع در شهرداری کرمان صورت نمی‌گیرد. من اگر شهردار بودم یکی از اولویت‌هایم را ساماندهی این وضعیت می‌گذاشتم تا مردم در مناطق شهرداری راحت‌تر کارشان انجام شود. همچنین، بعضا رفتارهای دوگانه و چندگانه نیز با اربابرجوع صورت می‌گیرد؛ من فکر می‌کنم اگر این مسائل را حل کنیم اعتماد مردم هم به شهرداری بیشتر می‌شود و بیشتر در اداره‌ی شهر مشارکت می‌‌کنند.
در حوزه‌ی عمرانی چه اولویت‌هایی را مدنظر قرار می‌دادید؟
من فکر می‌کنم کرمان در حوزه‌ی فضای سبز بسیار عقب است و این، از مطالبات جدی مردم هم هست. اگرچه مشکل کم‌آبی داریم ولی به نسبت موقعیت‌هایی داشتیم هم متاسفانه در این حوزه خیلی عقب افتاده‌ایم و کار نکردیم و حتی متاسفانه چشم‌انداز خوبی هم برای آینده نداریم. اخیرا هم با برون‌سپاری فضای سبز و ورود شرکت‌هایی که برخی از آن‌ها ضعیف هستند، حتی فضای سبز موجود نیز در برخی مناطق از لحاظ نگهداری دچار مشکل شده است. فضای سبز و زیباسازی شهر کرمان به‌نظر من یک اولویت است. اولویت دیگر، تعریض معابر است که باید شکل بگیرد که البته شورای پنجم در حال انجام پیگیری‌هایی است که محور شرقی ـ غربی کوثر و نهایتا محور مطهری را اجرایی کند که من هم فکر می‌کنم این پروژه‌ها جزو اولویت‌های شهر است. تاب‌آوری شهر هم از مباحثی است که من اگر شهردار بودم در اولویت کارم قرار می‌دادم. با توجه به این‌که منطقه حادثه‌خیزی هستیم و زلزله و سیل تهدیدمان می‌کند، باید این مسائل یکی از اولویت‌های جدی حوزه‌ی عمرانی شهرداری و ارگان‌های مسئول باشد. خانه‌های زیادی داریم که مقاوم نیستند و اگر خدای نکرده کانون زلزله مرکز شهر باشد خیلی مشکلات بزرگی ایجاد می‌شود. اکثر منازل مسکونی ما بیمه هم نیستند؛ من خودم چندین بار در شورا و حتی خدمت آقای استاندار این پیشنهاد را دادم که حتی شده یک ارگان دولتی ورود کند تا منازل مسکونی بیمه شوند. همچنین متاسفانه در زمینه‌ی اماکن اسکان اضطراری که می‌تواند حین بحران به ما کمک کند با وجود این‌که بارها صحبت شده ولی آن‌طور که باید و شاید کاری صورت نگرفته و اکنون آمادگی کافی نداریم. البته در این حوزه‌ها نه فقط شهرداری بلکه ارگان‌های متعدد مسئولیت دارند. سال 96 که زلزله‌های متعددی رخ می‌داد، دیدید که در زمستان مردم در ساعات شب بیرون از منزل می‌ماندند؛ اگر هوا سردتر بود چه باید می‌کردند؟ نیاز است تا اماکن اسکان اضطراری مناسبی در شهر ایجاد شود. به این مسائل این را اضافه کنید که در برخی ساخت‌وسازهایی که الان دارد انجام می‌شود هم اصول نظام مهندسی رعایت نمی‌شود و حتی بدون پروانه هم کار انجام می‌شود و این مسائل جای نگرانی دارد.
پرسیدم اگر شما شهردار بودید؛ به مسائلی اشاره کردید که شهرداران قبلی و حتی شهردار فعلی هم به‌عنوان برنامه آن را ارائه کرده‌اند ولی در عمل چندان اتفاق بزرگی در این حوزه‌ها در شهر رخ نداده است. ظاهرا این‌ها رویاهای هر کسی است که می‌خواهد شهردار کرمان شود.
اتفاقا همین امروز صبح برنامه‌ای که آقای عالم‌زاده به شورا ارائه کردند را ورق زدم؛ متوجه شدم الان که حدود 40 درصد از دوره‌ی مسئولیت ایشان سپری شده ولی 40 درصد برنامه محقق نشده است.
چرا این‌طور می‌شود؟ چرا شهرداران نمی‌توانند برنامه‌ای را دارند اجرا کنند؟
من درباره‌ی دیگران نمی‌خواهم نظر بدهم ولی خودم اگر قرار باشد روزی برنامه‌ای برای شهرداری بدهم سعی می‌کنم واقع‌بینانه و عملگرایانه باشد نه این‌که از اینترنت سرچ کنیم و مسائلی را به‌عنوان برنامه بیاورم.
برنامه‌ی آقای عالم‌زاده اینترنتی بود؟
نمی‌خواهم بگویم اینترنتی بود یا نبود؛ ولی در جریان انتخاب شهردار گاها برنامه‌هایی که ارائه می‌شد این احتمال را می‌شد داد که این‌طور باشد. اظهارنظری در این موضوع نمی‌خواهم بکنم فقط این را بگویم که ایرادی هم ندارد از اینترنت استفاده شود ولی رئوس کار و رویکرد و بحث‌های کلی را باید مواردی قرار دهیم که می‌توانیم انجام دهیم و می‌دانیم اتفاق می‌افتد.
آقای ایرانمنش! در دوره‌ی شورای چهارم شهر کرمان که شما هم عضو بودید پروژه‌هایی در شهر شروع شد که بسیار مورد انتقاد است تا جایی که حتی شهردار فعلی نیز بارها نسبت به آن انتقاده کرده‌اند؛ به‌عنوان کسی که در جریان تصویب این پروژه‌ها بوده‌اید چه‌قدر انتقادات را منصفانه می‌دانید؟ منظورم پروژه‌های قرارگاه خاتم است.
این‌که برخی از این پروژه‌ها ایراد دارند به‌نظر من دور از واقعیت نیست. در هرکاری ممکن است بعد از این‌که انجام شد متوجه بشویم ایراداتی وجود دارد ولی درباره‌ی این پروژه‌ها مطالعات انجام شد و مجوزهای لازم گرفته شد و بهتر بود کسانی که الان خیلی منتقد هستند، در آن ایام که پروژه‌ها می‌خواست شروع شود نگرانی خود را مطرح می‌کردند و ولی این‌که کاری شروع شده را بخواهیم حتی گاهی غیرمنصفانه نقد کنیم به‌نظر من جالب نیست. خود من ایرادی به این پروژه‌ها دارم این است که خیلی از آن‌ها عجولانه و حتی تحکمی انجام شد. در پروژه‌های خاتم شاهد بودید که حتی چهارراه سمیه را می‌خواستند شروع کنند یا در مورد پروژه‌ی چهارراه امیرکبیر، خاطرم هست شورا خیلی موافق اجرای آن نبود و حتی خود من هم پیگیری‌هایی کردم و کار در مقطعی تعطیل شد ولی در نهایت گفتند کار شروع شده و باید ادامه یابد. قبول دارم مقداری عجولانه برای این کارها تصمیم‌گیری شد. البته صورت مسئله درست است ولی شاید نیاز بود بیشتر درباره‌ی آن فکر و بررسی می‌شد و ضریب خطاها مدنظر قرار می‌گرفت. الان هم بله؛ انتقاداتی وجود دارد ولی افراد باسواد و مطلع بهتر بود در آن مقطع این نگرانی‌ها را مطرح می‌کردند.
در دیدار نوروزی امسال اعضای شورای شهر با استاندار کرمان؛ آقای عالم‌زاده، شهردار، گفت که برخی از این پروژه‌ها حتی در طرح‌های بالادستی هم وجود ندارند اما شما الان گفتید صورت مسئله درست است و مطالعات درباره‌ی آن صورت گرفته است. این تناقض‌گویی ناشی از چیست؟
من این صحبت ایشان را نشنیدم البته دیدم که منتقد هستند این هم ظاهرا طبیعی است. به‌طور کلی در کشور ما وقتی یک مسئول تازه روی کار می‌آید، به‌جای این‌که کار خودش را ارائه کند تخطئه‌ی کار قبلی را انجام می‌دهد که این به نظر من کار درستی نیست. ولی خود من معتقدم برخی انتقادات به پروژه‌ها وارد است و کارها عجولانه شروع شد.
این وضعیتی که در شهر به وجود آمده چه حسی به شما می‌دهد؟ با توجه به این‌که خودتان هم به‌عنوان یک عضو شورای چهارم، در به وجود آوردن آن نقش داشته‌اید.
حس خوبی نیست وقتی وضعیت را می‌بینم. اشاره هم کردم که خیلی اوقات درباره‌ی این پروژه‌ها به شورا تحکم می‌شد و اگر شورای چهارم در شرایطی عادی قرار داشت، شاید طور دیگری عمل می‌کرد. البته همیشه شوراها معمولا متاثر از مسئولان بالادستی هستند و این وضعیت، در تصمیم‌گیری درباره‌ی این پروژه‌ها هم بی‌تاثیر نبود. می‌گفتند قرارگاه خاتم با این توانمندی بالا را راضی کردیم به کرمان بیاید؛ حالا اگر شورا مخالفت می‌کرد، می‌گفتند شورا نمی‌خواهد در شهر آبادانی اتفاق افتد. شورای چهارم اما سعی کرد همکاری و تعامل سازنده‌ای داشته باشد. ممکن است تصمیمات مقداری عجولانه بوده ولی همه‌ی پروژه‌ها مطالعات را داشت و تا جایی که من اطلاع دارم در طرح‌های بالادستی هم دیده شده بود اما برخی از اصلاحات باید انجام می‌شد که مرجع آن کمیسیون ماده پنج بود که بردند و نظر این کمیسیون را هم گرفتند.
یعنی آقای شهردار اطلاعات اشتباه درباره‌ی پروژه‌ها به استاندار داد؟
من در آن جلسه نبودم و نمی‌دانم چه صحبت‌هایی مطرح شده است.
چرا در آن جلسه‌ی دیدار نوروزی شورا با استاندار نبودید؟ اختلافی با استاندار وجود دارد؟
نه. آن روز من با یکی، دو دقیقه تاخیر رسیدم اما دیدم دوستان رفتهاند. من هم گفتم خوب نیست وسط جلسه بروم.
یعنی از پشت در اتاق استاندار برگشتید؟
نه. من با یکی، دو دقیقه تاخیر به شورا آمدم ولی دیدم دوستان رفتهاند. هیچ مشکلی با استاندار محترم نداریم و اصلا برای این‌که همین شائبه‌ها پیش نیاید، آن روز جایی بودم ولی خودم را رساندم اما دوستان یا عجله داشتند یا خیلی دقیق بودند و تا من رسیدم، رفته بودند. من هم خواستم مزاحم نشوم به جلسه نیامدم.
آقای فرشاد، رئیس شورای شهر، بارها در شورا مطرح کرده‌اند که چهار نفر از شورای چهارم را در شورای پنجم هم داریم و از تجربیات آن‌ها استفاده می‌کنیم؛ این سخنان ایشان تعارف است یا واقعا شما چهار نفر بر تصمیم‌گیری‌ها تاثیر فراوانی دارید؟
این حرف ایشان تعارف نیست. شاید آقای فرشاد راضی نباشند از ایشان تعریف کنم ولی انصافا مدیریت دو ساله‌ی ایشان طوری نبوده که چیزی را بگویند که در عمل قبول نداشته باشند. در این مورد هم، حرف دلی و قلبی‌شان است و در خیلی از مسائل بوده هرجا ما صحبت کردیم و بحثی داشتیم آنجا که باید حمایت کنند، کوتاهی نکرده‌اند.
آقای ایرانمنش! در صحبت‌هایتان اشاره کردید پروژه‌ی 45 متری کوثر از اولویت‌های شهر است. ممکن است در این‌باره توضیح دهید که چه‌طور شورا به این نتیجه رسیده که این پروژه از اولویت‌های شهر است؟
این نگاه وجود دارد که بخشی از مشکلات ترافیکی شهر با احداث این معبر حل می‌شود و بارها هم این صحبت مطرح شده که در شهر کرمان، مسیر شرقی‌غربی با عرض مناسب نیاز داریم. خیلی از بخش‌های این پروژه آزادسازی شده ولی هنوز بخش‌هایی مانده و کسانی که خانه‌هایشان در مسیر این معبر است با مشکل مواجه شده‌اند؛ خاطرم هست در زلزله‌های پیاپی سال 96 مراجعات زیاد مردمی داشتیم که می‌گفتند ما را از بلاتکلیفی خارج کنید؛ نه می‌توانیم خانه‌هایمان را بازسازی کنیم و نه شهرداری کاری می‌کند. این پروژه به نظر من تاثیرات خوب اجتماعی و ترافیکی می‌تواند داشته باشد. از طرفی در غرب شهر کرمان شهرک‌های جدیدی شکل گرفته که این معبر دسترسی به این شهرک‌ها را راحت‌تر می‌کند. محاسن خیلی زیادی دارد.
آن‌طور که گفته می‌شود شورا و شهرداری در پی جذب سرمایه‌گذار برای این پروژه هستند؛ آیا فکر می‌کنید سرمایه‌گذار بپذیرد که به این پروژه بیاید؟
در دوره‌های قبل هم سرمایه‌گذار آمده و پروژه می‌تواند آورده‌ی خوبی داشته باشد من اما معتقدم اگر سرمایه‌گذار نیاید، خود شهرداری این توان را دارد به پروژه ورود کند و از نظر مالی به نفع شهرداری هم هست که خودش آن را اجرا کند ولو با سرعت کمتری؛ شاید سرمایه‌گذار در پروسه‌ی یک ساله کار را انجام دهد، ولی شهرداری یک و نیم سال زمان نیاز داشته باشد اما در مجموع، ولی شهرداری توان برای اجرای 45 متری کوثر را دارد و خیلی از کارشناسان هم این اعتقاد را دارند که اگر خود شهرداری ورود کند، از لحاظ اقتصادی خیلی بیشتر به نفع شهرداری است؛ مثل تعریض بلوار جهاد که خود شهرداری آن را انجام داد که نه هزینه‌ی زیادی داشت و نه خیلی زمان برد.
*چنانچه تمایل دارید بخش اول این گفت‌وگو را مطالعه کنید، روی واژۀ «ایرانمنش» در پایین همین صفحه کلیک کنید.
نظر خود را بنویسید