شجریان هرگز نمی‌میرد!

محمد لطیف‌کار ـ خبر درگذشت استاد شجریان خسرو آواز ایران، اگرچه ساعتی بعد در همان جمعه‌شب دوم اسفند، توسط فرزند گرامی ایشان همایون شجریان تکذیب شد، اما انتشار این خبر سبب شد موجی از نگرانی و اندوه جامعه‌ی ایران را فرا بگیرد.
همایون شجریان در پست اینستاگرامی خود نوشت: «عزیزان خواهشمندم به شایعات توجه نفرمایید و به آن‌ها دامن نزنید. پدر به خاطر مشکلات ریوی که ناشی از بیماری قبلیشون هست و در دوهفته‌ی اخیر کمی ادامه‌دار شده است تحت مراقبت و رسیدگی‌های ویژه هستند و وضعیت‌شان از دیروز بهتر شده است. خواهشمندم خبر صحیح را فقط و فقط و فقط و فقط و فقط از طریق صفحه اینجانب دنبال کنید». او این مطلب را دوم اسفند، ساعت بیست‌وسه و نیم بارگذاری کرده است، و من یک‌ساعت بعد، که آن را دیدم، پانصد و چهارده هزار لایک خورده بود. در همین‌حال عکسی در فضای مجازی منتشر شده بود که نشان می‌داد مردم جلوی بیمارستان جم تجمع کرده‌اند. این‌ها همه نشانگر آن است مردم ایران تا چه اندازه استاد شجریان را دوست دارند. بنابراین اگر در مورد او بگویم زنده‌ی جاوید است، و هرگز نمی‌میرد، سخنی به گزاف نگفته‌ام.
اما دوست داشتن شجریان به افراد عادی و علاقه‌مندان به موسیقی محدود نیست. آبان‌ماه گذشته زمانی‌که کیهان کلهر نوازنده چیره دست کمانچه در اکسپوی جهانی موسیقی «وومکس» به عنوان چهره‌ی برتر جایزه گرفت اعلام کرد: «به نمایندگی از جامعه‌ی موسیقی ایرانی این جایزه را به استاد محمدرضا شجریان که مدتی‌ست در بستر بیماری‌اند و دلتنگ شنیدن صدایشان هستیم، تقدیم می‌کنم». پیشتر هم در پست دیگری چند جمله از توصیف زیبای «لیلی گلستان» مترجم و هنرشناس را نقل کرده‌ام که در باره‌ی احساس خود از شنیدن صدای شجریان می‌نویسد: «وقتی حال‌ام بد است، شجریان گوش می‌کنم. وقتی حال‌ام خوش است، شجریان گوش می‌کنم. وقتی مشغول رانندگی هستم، شجریان گوش می‌کنم. وقتی آشپزی می‌کنم، شجریان گوش می‌کنم. و وقتی شجریان گوش می‌کنم سرخوشی به سراغم می‌آید.
سرخوش از این‌که کسی هست که با صدای بی‌نظیرش، با دانش موسیقیایی‌اش، با معیارهای اخلاقی درست‌اش، قادر است حال مرا خوب کند».
* طرح را از اینترنت برداشته‌ام، خالق این اثر ارجمند حسین‌صافی است. /پ