انسان‌ها ناچارند امیدوار باشند!

محمد لطیف‌کار ـ امسال از هر لحاظ که نگاه می‌کنم سال بدی بود. آن‌قدر که با سراینده‌ی گمنام ترانه‌ی عامیانه‌ی: «ای سال بری دیگه بر نگردی»! هم‌صدا می‌شوم. به خصوص که در پایان‌بندی سال به کرونای بی‌رحمانه‌ای برخورده‌ایم که قصد دارد شروع سال نو را هم به تباهی بکشد؛ تاکی و به چه میزان، هم معلوم نیست!
نمی‌خواهم حرف‌های ناامیدکننده بزنم. این روزها آن‌قدر خبرهای بد منتشر می‌شود که دیگر نیازی به افزودن به این‌گونه مطالب نمی‌بینم. به عکس می‌خواهم جمله‌ی امیدبخشی را که امروز در سرمقاله‌ی شماره جدید فصل‌نامه‌ی نگاه نو خواندم این‌جا بنویسم و یادآوری کنم که این عبارت در این روزها، چقدر می‌تواند زندگی‌ساز باشد.
علی میرزایی سردبیر گرانمایه‌ی این نشریه از قول ماکیاولی می‌نویسد: «انسان‌ها همیشه ناچارند امیدوار باشند، و چون امیدوارند، چه در خوش‌اقبالی، و چه در مشقت، می‌توانند توانایی‌هایشان را کشف کنند». در جامعه‌ی ما هر وقت صحبت از ماکیاولی می‌شود، نمی‌دانم به چه دلیل متاسفانه همیشه با این جمله‌ی معروف: «هدف وسیله را توجیه می‌کند» که بسیار غیراخلاقی است از او یاد می‌کنند. شرمنده‌ام که تحقیق نکردم ببینم این جمله را واقعا او گفته است یا نه؟ و اگر هم گفته است دقیقا کی و به چه منظوری گفته است؟
باری؛ بابت این جمله‌ی امیدبخش که امروز خیلی به دلم نشست، از آقای میرزایی و ماکیاولی سپاسگزارم، که واقعا انرژی گرفتم. به همین خاطر دریغم آمد آن را با شما به اشتراک نگذارم. به ویژه که ظرف همین چند روز اخیر هم، نمونه‌هایی از این تکاپو را در جامعه‌ی خودمان که پنجه در پنجه‌ی کرونا دارد، احساس کرده‌ام.
+ عکس را از صفحه‌ی تلگرامی عکاس گرانقدر محمد اسلامی به بهانه‌ی روز درختکاری انتخاب کرده‌ام. البته با این نگاه که درخت و پرنده نمادی از نشاندن بذر امید است. /پ