تنها دغدغۀ «مظفر طاهری» عکاسی است

گروه فرهنگ‌وهنر ـ رضا خضرایی از هنرمندان کرمان در معرفی مظفر طاهری گفت: «ایشان عکاس بی‌حاشیه و بی‌سر و صدایی است. فردی است که همواره ساده زندگی کرده و بی‌هیچ هیاهو کار خود را انجام داده است. او هیچ‌گاه در هیچ‌کاری از هیچ‌کسی طلب چیزی نکرده و آن‌قدر نجیب است که مقام او جای دریغ خوردن دارد».
به گزارش خبرنگار فردای‌کرمان، خضرایی این سخنان را در آئین رونمایی از کتاب «ناموران کرمان در دهه‌ی هفتاد خورشیدی» که شامگاه دیروز یکشنبه در محوطه‌‌ی موزه هنرهای معاصر صنعتی کرمان برگزار شد مطرح کرد. این کتاب را مظفر طاهری تهیه و انتشارات کرمان‌شناسی منتشر کرده و حاوی 69 عکس از 69 هنرمند کرمان است که در دهه‌ی 70 خورشیدی طاهری آن را عکاسی کرده است. خضرایی مجری این مراسم بود و افزود: « تواضعِ طاهری باعث شده است که در زمینه‌ی اطلاعات دادن و رزومه ارائه کردن در مورد موفقیت‌های خودش هم مثل عکس دادنش امساک بورزد که همین کارِ او البته دلیل عرفانی و دلی دارد؛ دلیلی که خود به ما گفته این است که: من اگر عکسی را بگیرم و تحویل بدهم، آن عکس دیگر تمام می‌شود. من عکس‌ها را نگهداری می‌کنم تا جا بیفتند و بعد از گذشت زمان 20 سال، وقتی عکس دیده شود آن زمان است که معنا پیدا می‌کند».
وی سپس به شرح زندگی این عکاس کهنه‌کار پرداخت و گفت: «او از سن 17 سالگی به سمت عکاسی رفت و در سال‌های 1354 بود که یک دوربین پلکو خرید و با همان عکس گرفتن را آغاز کرد. خود می‌گوید آن زمان خیال کردم عکاس شده‌ام. در خانه از خواهر و برادرهایم عکس می‌گرفتم و از زمانی که ظاهر کردن عکس‌ها را یاد گرفتم، مسیرم تعیین شد و دریافتم که مسیرم چیزی نیست جز عکاسی. چرا که در این‌کار به هیچ‌کس وابسته نیستم و می‌توانم عکس‌هایی را که می‌اندازم را خودم ظاهر کنم».
خضرایی اضافه کرد: «مظفر طاهری آن زمان از مناظر و درخت‌ها عکس می‌گرفت و می‌گفت این، کار تازه‌ای نیست؛ پس کار او زمانی هدفمند شد که به خیابان‌ها رفت و در میان مردم موضوعات مختلف را دنبال کرد. به طوری‌که می‌دانیم اولین مجموعه عکسی که از زاغه‌نشینانِ کرمان منتشر شد، توسط مظفر طاهری بود».
وی خاطرنشان کرد: «طاهری هیچ‌گاه در فکر رونمایی از عکس‌هایش نیست و تنها دغدغه‌ی او چیزی نیست جز عکاسی. نزدیک انقلاب، او دوربین خود را برمی‌دارد و از تظاهرات عکس‌ برمی‌دارد اما باز هم دلهره و ترس دارد که یقین ندارد که عکاس هست یا نیست. اما حقیقت این است که اوحقیقتا عکاس بود و هست. چرا که عکس‌هایی که او می‌اندازد، عکس‌هایی است که فقط از عهده‌ی عکاسان حرفه‌ای برمی‌آید. درواقع عکس‌های او تشخص دارند و نیازی به امضای شخص ندارند چون خودِ اثر معرف صاحب‌اثر است».
او گفت: «مظفر طاهری یک‌بار به نزدیک مجسمه شاه می‌رود تا از مردمی که در آن‌جا هستند عکس‌برداری کنند. اما شهربانی‌چی‌ها می‌آیند و او می‌ترسد. همین ماجرا را داشته باشید تا زمانی که اولین عکس‌‌های انقلاب را که در سال 79 به وسیله‌ی آقای نیک‌پور و بابک افشار و به همت مرکز کرمان‌شناسی منتشر کرد. یعنی اولین کاری که از او منتشر شد؛ فکر می‌کنید این مجموعه را به چه کسی تقدیم کرد؟ به همان مامورهای شهربانی که آن زمان بودند و کاری به او نداشتند. همان‌هایی که اگر دوربینش را می‌گرفتند عکاس نمی‌شد». ‌
او همچنین به کار ماندگار او در دانشگاه کرمان اشاره و تشریح کرد: «کاری که او انجام داد، به لحاظ هنری اتفاقی بی‌نظیر بود و دیگر هم تکرار نشد، ورکشاپ 10 روزه‌ی او که بی‌هیچ هزینه‌ای برای دانشجویان برپا شد و در طول آن ورکشاپ، 700 عکس تهیه شد».