فردایکرمان ـ محمدلطیفکار*: اوایلی که کرونا شیوع پیدا کرده بود، یادم هست هر وقت حرف از ماسک زدن میشد، برخی مسئولین با تاکید میگفتند؛ ماسک زدن هیچ ضرورتی ندارد، بلکه ضرر هم دارد. و اضافه میکردند، آنهایی که ماسک میزنند از انجام رفتار پرخطر ابایی ندارند، چون فکر میکنند ماسک برای آنها ایمنی و مصونیت میآورد. حتی گفته میشد؛ سازمان بهداشت جهانی ماسک زدن را توصیه نمیکند. تاکید آنها این بود که صرفا بیماران و پرسنل بهداشتی و درمانی باید ماسک بزنند. طرفه اینکه همهی این سخنان همزمان بود با دورهای که پیدا کردن ماسک واقعا کاری دشوار و بلکه محال به نظر میرسید!
جالبتر این بود که در اغلب کشورهای جهان هم ماسک زدن رایج نبود، و نظرات مشابهی رواج داشت. حالا اما ورق برگشته است؛ ماسک فراوان شده و کادر پزشکی ما هم تجربهی زیادی پیدا کرده است. اینبار اما گفته میشود ماسک میتواند ما را در مقابله با کرونا ایمن کند. حتی از روز یکشنبه پانزدهم تیرماه ماسک زدن در جاهای مسقف عمومی در سراسر ایران اجباری اعلام شده است. این در حالی است که شوربختانه فاصلهگذاری اجتماعی، و ضدعفونیهای مکرر در اغلب موارد رعایت نمیشود، و بلکه بعضا شاهد جمعیتهای فشرده در مناسبتهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی هستیم.
جمعبندی من از همهی اطلاعاتی که بهدست آوردهام این است که ماسک زدن قطعا خوب و مفید است، به خصوص اگر همهی آحاد جامعه رعایت کنند، انتظار میرود خطر آلودگی به کرونا کاهش یابد. اما خدا کند اینبار به افراط نگراییم و از آن سوی بام نیفتیم. به بیان دیگر، معتقدم اگرچه ماسک زدن تا حدودی از مشکل ما میکاهد، اما ماسک، به خودی خود، معجزه نمیکند. باید در کنار ماسک به رعایت سایر پروتکلها و برخی محدودیتها هم متوسل بشویم.
حالا که کرونا قرار است یک مدت طولانی ماندگار بشود، چارهی کار شاید در این است که همهی آحاد جامعه به ملاحظهی سلامتی همدیگر از ماسک زدن فرار نکنند. دولت نظارت اجتماعی خود را گسترش دهد و با آنها که این روزها با رفتار خودخواهانهشان سعی میکنند شانه از زیر این مسئولیت اجتماعی خالی میکنند، مقابلهی قاطع داشته باشد. آنها باید توجیه شوند که در طولانیتر کردن زمان حضور کرونا و افزایش مرگ و میرهای فعلی، سهم قابل ملاحظهای دارند.
کلام آخر این که امیدوارم دولت با خواسته و دستور بهجای ماسک زدن اجباری، وظیفهی خود را در قبال مردم پایان یافته تلقی نکند و برای مقابله با کرونا اقدام به اخذ نوعی سیاستگذاری یکپارچه و هماهنگ کند. هم به فرهنگسازی اهمیت بدهد و هم بر روی مقررات سختگیرانهتر تاکید کند، تا از این طریق به سلامتی مردم کمک برساند. دولت در همینحال، باید به فکر تامین امکانات و اقلام ضروری بهداشتی و درمانی باشد، و در همهی موارد، در جای جای کشورمان حضور فعال و چشمگیر داشته باشد تا موجب جلب اعتماد مردم بشود. / الف
*مدیرمسئول و سردبیر فردایکرمان
نظر خود را بنویسید