خبر بدون عکس عقیم است

فردای کرمان - محمد لطیف‌کار: اوایلی که روزنامه‌نگاری در ایران باب شده بود، عموما کسانی به روزنامه‌نگاری رو می‌آوردند که علاوه بر نثر زیبا، خط و ربطی داشتند و کم و بیش صاحب دغدغه‌ی سیاسی و فرهنگی بودند

مطبوعات دوره‌ی مشروطیت را اگر ورق بزنید خیلی زود متوجه می‌شوید که نشریات آن دوره تقریبا فاقد عکس بودند و البته از نظر گرافیکی نیز، جذابیتی نداشتند.

بعدها اما به مرور زمان، مطبوعات ایران تحت تاثیر رسانه‌های جهان به موضوع عکس و گرافیک توجه کردند. در سال‌های اخیر، توجه به عکس و فیلم فراتر هم رفته است. به‌خصوص در شبکه‌های مجازی، شاهدیم تولید کنندگان تصویر جای بهتری پیدا کرده‌، و از ارزش گزارش‌های متنی روز به روز کاسته می‌شود، و اغلب مطالب در حدود کپشن‌های خبری یا تحلیلی در کنار تصویرها عرضه می‌شوند!

در واقع، حالا این عکاسان خبری هستند که با کارهای جذاب خود، جان تازه‌‌ای به مطبوعات می‌بخشند، و سردبیران رسانه‌ها با کمک عکس می‌توانند مخاطب بیشتری را به دنیای شگفت‌انگیز رسانه جذب ‌کنند.

اگرچه عنوان خبرنگاری هیچ تصریحی به عکاس بودن دیده نمی‌شود، اما به گمان من عکاس خبری امروز به‌طور یقین در شمار خبرنگاران است، و ضروری است این قشر علاوه بر تسلطی که بردوربین دارد، دوره‌ی آموزش خبر را با تمام جزییات‌اش ببیند. چون تهیه‌ی یک عکس خبری خوب، تنها از عهده‌ی عکاسی که با مقوله‌ی خبرنگاری مکتوب آشنایی دارد، برمی‌آید.

از آن‌جا که این ایام به خبرنگاران تعلق دارد، بگذارید این را هم بگویم که خبر بدون عکس عقیم است، و اجازه می‌خواهم در این نوشته‌ی کوتاه به عکاسان سخت‌کوش حوزه‌ی خبر، یک خدا قوت جانانه بگویم. از یاد نبریم اگر عکاسان نبودند ما از وضعیت سیاه و مرکبار فاجعه‌ی کرونا در جامعه بی‌خبر می‌ماندیم، و مبارزه‌ی رسانه‌ها علیه کرونا ناقص انجام می‌شد.

*به عنوان یک روزنامه‌نگار، شخصا از باب این‌که به شدت به عکاسی علاقه‌مند هستم؛ این اعتراف را بکنم که برای من هیچ روزی شب نمی‌شود الا این‌که یا خودم عکس بگیرم یا یکی دوساعت در خبرگزاری‌ها یا منابع معتبر دیگر، جست‌وجو کنم و کارهای عکاسان را ببینم! /پ