فردای کرمان – محمد لطیف‌کار: میدان ارگ کرمان سرشار از خاطرات روزهای سپری شده است، و بزعم من یک موزه‌ی خاطرات است. همین ویژگی میدان، آن را در کانون توجه قرار داده است. از سوی دیگر، این میدان از نظر کالبدی هم در یک موقعیت خاص شهری قرار دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
میدان ارگ به‌گمانم آن‌قدر مهم است که اگر کسی وارد کرمان بشود و به این‌جا نیاید می‌توانیم بگوییم کرمان را ندیده است. نسبت به میدان گنجعلیخان و میدان مشتاقیه هم چنین حسی دارم. وقتی به این‌جا وارد می‌شویم انگار یک ارتباط غیرملموس با گذشته و هویت تاریخی و فرهنگی خود برقرار می‌‌کنیم. دیده‌ام که می‌گویم؛ کسانی را می‌شناسم وقتی از جریان روزمرگی‌های معمول خسته می‌شوند به این میدان سر می‌زنند و با مرور خاطرات گذشته، و فضاهای پیرامون آن، به آرامش می‌رسند.
این میدان اما از نظر اجتماعی جای کار و رسیدگی بسیاری دارد. مسائل و آسیب‌های اجتماعی آن به مرور انباشت شده و به صورت یک معضل پیچیده در آمده است. در واقع، ما در بعد اجتماعی به یک برنامه‌ریزی جامع و عزمی فراتر از یک یا دو نهاد نیاز داریم، مثلا نهادی مثل فرمانداری کرمان باید پای کار بیاید، که در یادداشت دیگری باید به آن بپردازم.
در این مجال کوتاه اما می‌خواهم به مشکلی که چند سال است دامان این میدان را گرفته و بسیار هم بد چشمی می‌کند، اشاره کنم. اگر نگاهی به چند تصویر که در این‌جا گذاشته‌ام داشته باشید، به روشنی پیداست که این وضعیت در شان این میدان پر تردد شهروندان و گردشگران نیست.
نمی‌دانم وعده‌ی شهردار کرمان برای پیاده راه سازی میدان ارگ چه زمانی جامه‌ی عمل می‌پوشد، اما تا آن روز که ممکن است بازهم به تاخیر بیفتد، پیشنهاد می‌کنم شهرداری با همراهی میراث فرهنگی به بدنه‌ی میدان عنایت ویژه‌‌تری داشته باشد. این میدان تاریخی از مهمترین نقاط دیدنی و پر تردد شهر کرمان است، حیف است این‌طور چهره‌ی کریه، چرک و غیراصولی داشته باشد.
نظر خود را بنویسید