فردای کرمان - گروه مجازستان: مهدی محبیکرمانی داستاننویس علاوه بر اینکه نثر بسیار زیبایی دارد، خط را خیلی شیرین و زیبا هم مینویسد. او اخیرا در صفحهی شخصی اینستاگراماش از بیتوجهی نسل امروز به خط خوش فارسی انتقاد کرده است. برای اینکه حالوهوای این مطلب اینستاگرامی را عوض نکنیم در ادامه این یادداشت را بدون کم و کاست آوردهایم که میخوانید:
«من عاشق خط و ربط قدیمیها هستم. حتی وقتی که کار اداری هم انجام میدهند ذوقی عاشقانه توی کارشان میبینی. انگار که دارند برای دلدارشان نامه مینویسند. با همان حس و با همان دقت و سلیقه.
نسل ما هم کم و بیش خط خوشی داشتند. بعد ما که دیگر فاجعه شد!
اولین ضربه به خط این نسل را تغییر رسمالخط کتابها به خط معیار و اصطلاحاً روزنامهای زد. و بعد هم خودکار و این اواخر، روان نویس.
ماشین تایپ و صفحه کلید کامپیوتر هم کلاً فاتحه خط خوش نستعلیق را خواند. بماند که تعطیلی مشقهای شبانه هم مزید بر علت بود. پیشتر ما از خط پزشکان مینالیدیم حالا خط مهندسان هم خواندنی نیست!
نمیدانم دیگر دیکته چه ربطی به خط دارد که است را هم با ( ط ) مینویسند!
خدا رحمت کند مرحوم حاج اکبر فلاحی را. بچههای نسل ما در دبستان سعید خط خوششان را مدیون خط کشهای آن مرحوم هستند. نه فکر کنید که ضربات خط کشش درد و سوزشی داشت. نه! خفتی داشت که فلک نداشت. انگار معلمان خط، اعتباری بیش از دیگر همکاران خود داشتند، و نمی دانم چرا؟
شاید که به وجه هنری کارشان مربوط بود و شاید هم که به شخصیت متین و وقار ذاتیشان. این بود که ما بیش از آن که پُز معلم حساب و هندسهمان را بدهیم به شاگردی مرحوم فلاحی افتخار میکردیم.
شاگردان مرحوم مشاق که دیگر خدایی میکنند. هنوز بزرگان نسل پیش از ما به داشتن سرمشقهای آن مرحوم در دفترشان مینازند!
خلاصه کنم. حالا کاش بچههای ما با آن خط کج و معوجشان، لااقل حرمت خط ما را داشتند. ندارند که بماند، تازه میگویند شما هم به چه چیزهایی دل خود را خوش کردهاید!
لطفا، شما دیگر در کامنتهایتان این را نگویید. بگذارید دردمان به دل خودمان باشد!». /پ
نظر خود را بنویسید