فردای کرمان – محمد لطیف‌کار: دوستی تعریف می‌کرد «من به اندازه‌ی موهای سرم فیلم‌های اکشن در سینما درخشان کرمان دیده‌ام. این سینما تنها محل تفریح و گذران اوقات فراغت ما بود. و اصلا این سالن بیش از نیمی از خاطرات مرا در خود جای داده است». حالا اما این سینما ناتوان‌تر از آن به‌نظر می‌رسد که بشود به آینده‌ی آن امید بست.
گویا از همه‌ی آن ارزش‌های فرهنگی و رسانه‌ای این نهاد دنیای مدرن، حالا تنها زمین آن ارزش دارد که مجاور میدان بزرگ مشتاق قرار دارد و قند را در دل به‌ساز و بفروش‌ها آب می‌کند و قطعا به درد هزار کاربری دیگر، به جز سینما می‌خورد. در واقع، باید کمی دیگر صبور بود تا سقف آن به‌طور کامل بریزد، و آن وقت دیگر نهادی مثل میراث فرهنگی، شهرداری یا اداره ارشاد مانع تغییر کاربری آن نخواهند شد.
ما که هر وقت پیگیر کار شدیم و از نهادهای ذیربط سوال کردیم چرا کاری نمی‌کنند؟ وعده دادند قرار است به زودی موضوع فیصله پیدا کند، مرمت شود و چنین و چنان بشود. اما من می‌گویم این خط، و این هم نشان! هیچ اتفاقی برای بهبود وضعیت این سینما و چند سینمای قدیمی دیگر کرمان رخ نخواهد داد، الّا این‌که به مرور تخریب آن‌ها سرعت هم خواهد گرفت. به عبارت دیگر، ما در بقایای پیکره‌ی این سینماها نه تنها دیگر فیلمی را تماشا نخواهیم کرد، که حتی از هیچکدام به عنوان یک موزه یا مدرسه‌ی پژوهشی برای تجمیع تجربه‌ها و یادگارهای سینما در کرمان، استفاده نخواهیم کرد.
این بنای قدیمی فعلا مثل یک لکه‌ی زخم بزرگ روی صورت خیابان پر از خاطره‌ی زریسف نشسته است و حال رهگذران را بد می‌کند. این‌که وضعیت تا کی ادامه خواهد یافت، خدا می‌داند و بس!
و کلام آخر، این‌که یک‌شنبه بیست و یکم شهریورماه روز سینما است. در دنیای جدید گمان می‌کنم زندگی بدون سینما خیلی سخت‌تر می‌گذرد. سینما در معنای وسیع کلمه را می‌گویم. این روز را گرامی بداریم.
* عکس‌ها را زمستان سال نود و هشت گرفته‌ام.
نظر خود را بنویسید