فردایکرمان – گروه جامعه: دفتر مدیریت بیماریهای واگیردار وزارت بهداشت اعلام کرد: «از سال ۱۳۷۸ تا پایان سال ۱۴۰۱، استان سیستان و بلوچستان با شناسایی ۹۴۹ مورد، خراسان رضوی با ۱۷۹ مورد، کرمان با ۱۰۴ مورد، اصفهان ۷۶ مورد و فارس با شناسایی ۶۸ مورد از موارد قطعی بیماری تب خونریزیدهنده کریمه کنگو، بیشترین استانهای گزارشکنندۀ موارد قطعی بیماری در کشور را تشکیل دادهاند».
تب خونریزیدهنده کریمه کنگو مهمترین و گستردهترین بیماری ویروسی منتقلشونده از طریق کنه است.
میزان مرگ و میر این بیماری میتواند قابل توجه باشد؛ به طوری که متوسط میزانکشندگی آن بین ۳۰ تا ۵۰ درصد تخمین زده شده است و برخی منابع حتی میزان آن را تا ۸۰ درصد در زمان طغیانها نیز گزارش کردهاند.
یکی از راههای انتقال بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو تماس با خون و ترشحات و لاشۀ دام آلوده در هنگام ذبح یا دورۀ زمانی کوتاهی پس از ذبح است. بر همین اساس ذبحکنندگان، قصابان، کارگران کشتارگاهها، دامداران، چوپانان، دامپزشکان و زنان خانهدار به دنبال تماس با دام تازه ذبح شده یا گوشت آلوده در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
از نشانههای اولیۀ بیماری میتوان به بروز ناگهانی تب، سردرد شدید، لرز و درد عضلانی اشاره کرد که معمولا بین ۳ تا ۱۳ روز پس از تماس با ویروس (بسته به راه انتقال بیماری) در فرد ظاهر میشود، اشاره کرد. سپس علائم بیماری به سمت وخامت رفته و خونریزی در نقاط مختلف بدن بروز میکند.
مصرف فرآوردههای حیوانی بهصورت خام سبب انتقال بسیاری از بیماریها خطرناک است و افراد باید از مصرف گوشت و جگر خام خودداری کنند. فرآوردۀ دامی باید بهصورت پخته مصرف شود تا مطمئن شویم عامل بیماریزا کاملا از بین رفته است.
گوشت دام ذبحشده را باید قبل از قطعهقطعه کردن و مصرف، حداقل ۲۴ ساعت در دمای ۴ درجۀ سانتیگراد در یخچال نگهداری کرد. جگر و سایر امعا و احشای دام نیز قبل از مصرف باید ۴۸ ساعت در دمای ۴ درجۀ سانتیگراد در یخچال باشد.
به گزارش فردایکرمان به نقل از ایسنا، بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماریهای واگیردار وزارت بهداشت، چالشهای برنامۀ تب خونریزیدهنده کریمه کنگو شامل موارد زیر است:
- تامین ناکافی و عدم تخصیص بهموقع اعتبارات برای اجرای برنامۀ مدیریت پیشگیری و کنترل بیماری.
- نگهداری دام در مجاورت اماکن مسکونی در مناطق روستایی
- کشتار غیرمجاز و غیربهداشتی دام در حاشیۀ شهرها.
- ناکافی بودن اقدامات کنترلی دامپزشکی در کانونهای آلودۀ دامی.
- اطلاعات ناکافی دامپروران در اصول پیشگیری و کنترل بیمار.
- مشارکت ضعیف سازمانهای غیردولتی و داوطلب در برنامههای کنترل و پیشگیری بیماری.
- ناکافی بودن آموزش پزشکان در تشخیص بالینی بیماری در انسان بویژه در مناطق با بروز کمتر بیماری.
- تردد و نقل و انتقال غیرمجاز از مرزهای داخلی بین استانی و خارجی با کشورهای همجوار.
- آگاهی ناکافی در تشخیص افتراقی علائم بالینی بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو با بیماری کووید۱۹ و عدم تشخیص و درمان به موقع بیماری توسط پزشکان. /پ
نظر خود را بنویسید