فردای‌کرمان – محمد لطیف‌کار: دو سال پیش وقتی برای اولین‌بار «محمد تینونی» معلول جسمی، حرکتی را دیدم که تازه به مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد آمده بود تا هنرجوی نقاشی بشود، فکر نمی‌کردم با وجود مشکلات جسمی‌اش ظرف مدت کوتاهی بتواند این‌چنین پیشرفتی در کار نقاشی داشته باشد که حالا شاهد برگزاری اولین نمایشگاه آثار او با ارائۀ ۲۳ تابلو در محل این مجتمع باشم.
او علاوه بر این، در آبان‌ماه گذشته در جشنواره بین‌المللی همام (ویژۀ توانیابان) که در تهران برگزار شد، و ۹۵۰۰ شرکت‌کننده داشت، با کسب رتبۀ قابل تقدیر به کرمان برگشت.
روز پنجشنبه سی‌ام آذرماه که برای دیدن نمایشگاه آثار او با عنوان «نگاهی دیگر» به مجتمع رعد رفتم، او را با روحیه‌ای بسیار بالا و پیروزمند دیدم. با او در مورد خودش و راه تازه‌ای که در پیش گرفته گفت‌وگو کردم که در ادامه می‌خوانید، با این توضیح که در جریان این گفت‌وگو فرحناز عرب‌پور مربی و معلم نقاشی او و مینا شعبان‌نژاد مدیر آموزش مجتمع رعد هم حضور داشتند و اطلاعات تکمیلی را در اختیارم گذاشتند.
به گزارش خبرنگار فردای کرمان، محمد تینونی که کرمانی است و از روستای «تینون» در ناحیۀ کوهپایه اصالت می‌برد، یک معلول جسمی، حرکتی با استعداد فراگیری بسیار بالایی است. او سه سال پیش توانست از دانشکده شهید چمران کرمان مدرک لیسانس نرم‌افزار کامپیوتر بگیرد. اما او که یک توانیاب کوشا بود از همان اول حاضر نشد با مدرک تحصیلی‌اش در کنج خانه بنشیند، بنابراین به مجتمع آموزشی، نیکوکاری رعد می‌رود و مشکل خود را با مسئولان آن‌جا در میان می‌گذارد و تاکید می‌کند که می‌خواهد یک کار و هنری یاد بگیرد که با کمک آن از همۀ توان خود بهره ببرد و حضور فعالی در جامعه داشته باشد. او همین حالا هم به ادامۀ همین راه و مسیر می‌اندیشد.
تیبونی به خبرنگار فردای کرمان می‌گوید: «بعد از این‌که لیسانس‌ام را گرفتم، به مجتمع رعد آمدم و پس از آن به خانم شعبان‌نژاد مدیر آموزش مجتمع معرفی شدم. ایشان به من گفت که کلاس‌های ما را ببین، از هرکدام خوش‌ات آمد بیا ثبت‌نام کن. بعد از این بررسی که اواخر سال ۱۳۹۹ اتفاق افتاد، احساس کردم از نقاشی کردن خوش‌ام می‌آید، و ثبت‌نام کردم».
او می‌افزاید: «از سال ۱۴۰۰ شروع کردم. اول طراحی روی کاغذ بود، بعد از سه ماه آمدم نقاشی روی چوب را با رنگ و روغن کار کردم و همین‌طور ادامه دادم، و استادم خانم عرب‌پور بودند».
تینونی با اشاره به این‌که قبلا به نقاشی فکر نکرده بودم، خاطرنشان می‌کند: «اما وقتی آمدم این‌جا متوجه شدم که نقاشی به من یک آرامش خاصی می‌دهد».
او ادامه می‌دهد: «نمایشگاه نگاهی دیگر، اولین نمایشگاه آثار من است. بعد از این هم قصد داریم با آثار دیگری یک نمایشگاه در تهران بزنیم».
تینونی با بیان این‌که تمام کار نقاشی‌هایم را در کارگاه مجتمع رعد انجام می‌دهم و کارگاه دیگری در خانه ندارم، بار دیگر تاکید می‌کند: «وقتی نقاشی می‌کنم احساس آرامش دارم و از دغدغۀ روزمرگی خارج می‌شوم».
دربارۀ کارگاه مجتمع رعد مینا شعبان‌نژاد مدیر بخش آموزش این مجتمع توضیح می‌دهد: «ما در این‌جا، همه‌چیز را مناسب‌سازی کرده‌ایم. وقتی آقای تینونی آمدند، چون شرایط او خیلی خاص بود و باید روی یک میز قرار می‌گرفتند که بتوانند با کمک پایش نقاشی بکشند، با کمک استادش یک میز مخصوص برای او طراحی کردیم و سفارش ساخت دادیم».
تینونی در ادامه در پاسخ به این پرسش که الگوهای کارش را از چه طریق تهیه می‌کند می‌گوید: «الگوهای کارم را از اینترنت می‌گیرم، یا این‌که استادم عکسی به عنوان مدل جلوی روی من می‌گذارد تا از روی آن نقاشی کنم».
او این را اضافه می‌کند: «بیشتر دنبال مدل‌های مناسبتی هستم، و از محیط اطرافم هم الهام می‌گیرم».
این نقاش باانگیزه و توانیاب با ابراز رضایت از امکانات آموزشی مجتمع رعد بیان می‌کند: «موسسۀ رعد برای من از یک دانشگاه بهتر است. امکانات خیلی خوبی دارد و از طرفی عموما دانشگاه پله دارد، مناسب‌سازی نشده و من مجبورم برای ویلچرم یک‌جای مناسب پیدا کنم». تینونی آن‌قدر به نقاشی علاقه دارد که برای دل‌مشغولی‌اش مرزی نمی‌شناسد و می‌گوید: «می‌خواهم نقاشی را تا زمانی که توانایی کار دارم ادامه بدهم، و برای این‌کار در پی دانشگاه نیستم، در دانشگاه استاد خیلی وقت ندارد، چون خودم دانشجو بوده‌ام، دیده‌ام که استاد وقت کمی دارد، و فقط تدریس می‌کند و می‌رود. اگر زرنگ باشی و بتوانی جزوه بنویسی بُرد کرده‌ای، اما اگر زرنگ نباشی باید از همکلاسی‌هایت جزوه بگیری».
او با بیان این‌که مسئولین به خواسته‌هایش توجهی نمی‌کنند، تصریح می‌کند: «از آن‌ها درخواست‌های زیادی دارم، به‌طور مثال یک مشکل من این است که در کرمان مستاجر هستم، اگر بشود برای تامین خانه کمک بکنند خیلی خوب می‌شود».
تینونی با اشاره به این‌که در جشنواره بین‌المللی همام که اخیرا در تهران برگزار شد توانستم جزو ده نفر اول تقدیر شده‌های کرمان قرار بگیرم می‌گوید: «آرزو دارم در ایران یا یکی از کشورها، یک نمایشگاه بین‌المللی برگزار کنم».
نظر خود را بنویسید