فردای‌کرمان ـ اسما پورزنگی‌آبادی: شهرداری کرمان بی‌توجه به تجربه‌های تلخ گذشته، بار دیگر عزم خود را برای اجرای پروژه‌هایی جزم کرده که حتی در برنامۀ مالی سالیانه یعنی بودجۀ امسال هم نیامده است.
ساخت پل در سه‌راهی سیلو و چهارراه نیکزاد که در پیرامون خود بافت جمعیتی نسبتا گسترده‌ای در کاربری‌های مسکونی، تجاری، آموزشی و اداری دارد، اگرچه تنها پنج موافق در شورای شهر کرمان دارد اما این گمانه‌زنی وجود دارد که در آینده، تحت فشارها و چانه‌زنی‌ها و بده‌بستان‌ها، صف موافقان شورایی بلندتر و پروژه‌های فوق اجرا شود؛ به خصوص اینکه در سال حساس منتهی به انتخابات شورای شهر قرار داریم.
آنچه که در وهلۀ اول دربارۀ این دو پروژه اسباب نگرانی شده است اجرای آن در شرایطی است که هنوز طرح جامع حملونقل و ترافیک شهر کرمان نهایی و تصویب نشده است.
غیرهمسطحسازی بی‌برنامه و بی‌مطالعۀ جامع، ادامۀ همان رویکردی است که پیش‌تر در پروژه‌هایی مانند زیر گذر آزادی نتایج نامطلوب آن مشاهده شده است: تخریب بافت شهری، کاهش کیفیت زندگی و تحمیل هزینه‌های گزاف بر بودجۀ عمومی شهر کرمان.
علیرضا حکاک‌زاده ـ کارشناس ارشد ترافیک و دبیر پیشین شورای ترافیک استان کرمان در پاسخ به این پرسش فردای‌کرمان که نظرتان دربارۀ این طرح شهرداری چیست؟ تاکید کرد: «در مورد این دو پروژه و همچنین پروژه‌های مشابه که اساسی هستند و برای اجرای آن‌ها بودجه‌های سنگینی باید پیش‌بینی شود، باید منتظر گزارشات نهایی و مصوب مطالعات جامع حملونقل و ترافیک باشیم».
وی که دانش‌آموختۀ مقطع کارشناسی ارشد مهندسی و برنامه‌ریزی حملونقل ترافیک شهری از دانشگاه صنعتی شریف است، اذعان کرد: «متاسفانه در شهر کرمان، نگاه نقطه‌نگر به جای تفکر سیستمی، همچنان بر فرآیندهای تصمیم‌گیری مدیریت شهری تاثیرگذار است».
وی گفت: «بارها در جلسات مختلف شورای شهر و کارگروه ترافیک شهرداری کرمان (تا چهار، پنج سال قبل که دعوت می‌شدم) تاکید کرده‌ام که مشکلات مربوط به آمدوشدهای شهری در کرمان اولا «مشکلات حملونقلی» است که فقط بخشی از آثار آن را در راهبندان‌ها و کندی حرکت خودروها، تجاوز به سهم عبور پیادگان در پیاده‌روها و کمبود سطح پارکینگ و به‌طور خلاصه معضلات ترافیکی مشاهده می‌کنیم. بسیاری از آثار و نتایج مربوط به «مشکلات حملونقلی» نیز وجود دارند که متاسفانه ملموس نیستند از جمله اتلاف وقت شهروندان، آلودگی‌های محیطی، افزایش مصرف سوخت، کاهش ایمنی سفر ناشی از حوادث ترافیکی، استهلاک بالای وسائل نقلیه، افزایش استرس‌های عصبی و روانی در اثرپدیدۀ فشار زمانی و امثال آن».
وی ادامه داد: «ثانیا این مشکلات تقریبا در همه جای شبکۀ بزرگراهی و خیابان‌های اصلی و فرعی و حتی کوچه‌ها (معابر محلی) به وضوح به چشم می‌خورد و منحصر به یکی دو نقطۀ تقاطعی نیست که با غیرهمسطحسازی آن و روان‌سازی ترافیک در آن نقطه بتوان مشکل را حل کرد».
وی با بیان اینکه برای حل مشکل ابتدا بایستی تعریف دقیقی از مشکل و ابعاد و دامنۀ آن به‌دست آوریم و سپس به جست‌وجوی راه‌حل‌های امکان‌پذیر بپردازیم، اظهار کرد: «پاسخ همۀ این ابهامات و ناشناخته‌ها در مطالعات جامع حملونقل و ترافیک قابل حصول است».
وی تاکید کرد: «برنامه‌ریزی برای سفرهای همۀ شهروندانی که انتظار داریم حداقل در طول 20 سال آینده در داخل محدودۀ شهر و حومۀ آن و با انتخاب وسیلۀ مناسب و صرف کمترین هزینه و در حداقل زمان ممکن و با ایمنی و راحتی و رفاه و آسایش جابه‌جا شوند، محصول مطالعات جامع حملونقل و ترافیک شهری است».
این کارشناس ترافیک افزود: «نتایج چنین مطالعاتی به ما خواهد گفت که کجا پل بزنیم؟ کجا خیابانی را تعریض کنیم؟ کدام خیابان‌ها را در چه مقاطع زمانی یک طرفه کنیم؟ شبکۀ بی‌آرتی چگونه باشد و چه مبادی و مقاصدی را پوشش دهد؟ شبکه‌های اتوبوسرانی، تاکسیرانی، پایانه‌های شهری، پارکینگ‌ها، مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌راه‌ها کجا باشند؟ و حتی تعداد ناوگان حملونقل عمومی مورد نیاز و افزایش سالیانۀ آن به چه میزان باشد و بسیاری از پرسش‌های دیگر».
حکاک‌زاده ادامه داد: «به نظر می‌رسد مطالعات احتمالی برای اجرای پروژه‌های غیرهمسطحسازی در سه‌راهی سیلو، چهارراه نیکزاد و میدان بیرم‌آباد تنها برای بررسی اثرات خُرد و ترافیکی در نقاط مذکور انجام شده باشد».
وی توضیح داد: «این نوع مطالعات بیشتر جنبۀ دینامیکی داشته و پارامترهای اصلی جریان ترافیک از قبیل چگالی، سرعت، تاخیر، طول صف، اثر چراغ و اندرکنش خودروها بر یکدیگر را در نقطۀ موردنظر و حوالی نزدیک آن مدنظر قرار می‌دهد و حداکثر می‌تواند روان‌سازی جریان ترافیک «در آن نقطۀ خاص» را در پی داشته باشد».
دبیر پیشین شورای ترافیک استان کرمان گفت: «این در حالی است که مطالعات جامع و برنامه‌ریزی برای حملونقل شهری در افق بلندمدت انجام می‌شود و محتوای آن نسبت به عمق ارتباطی که با محیط شهر و ساکنان آن دارد بسیار گسترده و پویاست».
وی با بیان اینکه جنبه‌های اجتماعی حملونقل از مهم‌ترین و اساسی‌ترین عناصر تعیین‌کننده در برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری‌های منطقی حملونقل شهری محسوب می‌شود، اظهار کرد: «جامعیت و همه‌جانبه‌نگر بودن در مطالعات حملونقل، این امکان را در اختیار برنامه‌ریزان و مدیران شهری قرار می‌دهد که با پیش‌بینی متغیرهای اقتصادی- اجتماعی مانند جمعیت، مالکیت خودرو و ... و همچنین تغییرات تکنولوژی و بروز پدیده‌هایی مانند هوش مصنوعی، همواره برای شرایط میانگین و در افق‌های میان‌مدت و بلندمدت امکان تصمیم‌گیری داشته باشند و در شرایط غیرمتعارف و بحرانی نظیر حوادث غیرمترقبه، جنگ، تحریم و یا شکوفائی اقتصادی قابلیت سازگاری داشته و به صورت خاص برنامه‌ریزی کنند».
نظر خود را بنویسید