گردشگری با تعارف رونق نمی‌گیرد

گروه جامعه ـ همزمان با هفته‌ی گردشگری، سرپرست استانداری کرمان، دیروز دوشنبه، میزبان جمعی از فعالان بخش خصوصی گردشگری استان شد تا با او بی‌پرده از مسائل خود بگویند. به گزارش فردای‌کرمان، در این نشست که دیروز و به مدت دو ساعت برگزار شد؛ روسای انجمن‌های صنفی گردشگری به برخی از مشکلات خود اشاره کرده و رئیس کمیسیون گردشگری اتاق کرمان نیز مسائلی را مطرح کرد. اخبار مربوط به این جلسه در سایت فردای‌کرمان منتشر شده و از سوی «محمد لطیف‌کار» مدیرمسئول فردای‌کرمان واکنشی به آن داده شد که در ادامه می‌خوانید:
«در نشست فعالان گردشگری استان تقریبا همه موفق شدند حرف‌های خوبی در مورد وضعیت نابسامان گردشگری فعلی کرمان و ایده‌های برون رفت از این مشکل بزنند. دست همگی درد نکند. اما خروجی این حرف‌های درست و حسابی کجاست؟ آیا مشکل تهیه‌ی طرح جامع گردشگری حل می‌شود؟ گردشگری حرف اول را در توسعه و اشتغال استان خواهد زد؟ هتل‌های کرمان با وضعیت اشغال بیشتر به‌کار خود ادامه خواهند داد؟ جایگاه راهنمایان تور در چرخه‌ی گردشگری استان بهبود می‌یابد؟ کرمان صاحب پروازهای خارجی می‌شود؟ و بسیاری مسائل دیگر...
ضمن این‌که می‌پذیرم برای حل مشکلات جامعه ابتدا باید دردها را بشناسیم و تحلیل کنیم، و پس از آن، براساس شرایط موجود، برای آینده‌ی کرمان طرح و نقشه ترسیم بکنیم؛ معتقدم تکرار این‌گونه مطالب در بیان مشکلات و نابسامانی‌ها بدون این‌که عزمی برای برون رفت از آن‌ها در سر داشته باشیم؛ ما را در حل مشکلات مدد نمی‌رساند. نه تنها کمکی نمی‌کند که به‌عکس، فرصت‌های احتمالی را هم می‌سوزاند.
حالا که به مناسبت هفته‌ی گردشگری فعالان این رشته با میزبانی سرپرست استانداری گردهم آمدند و به‌یمن این نشست، مسئولان دولتی‌ و فعالان بخش خصوصی حرف‌هایشان را زدند و در مواردی توپ را در زمین یکدیگر انداختند؛ اما واقعا از امروز به‌بعد تکلیف چیست؟ مثلا این‌که اقای فدایی در این نشست می‌گوید: «گردشگری باید اولویت اول توسعه و اشتغال استان باشد»؛ آیا این سخن، هیچ ساز و کار و ضمانتی هم دارد؟ وقتی ما هنوز هیچ برنامه‌ای برای توسعه‌ی گردشگری نداریم چگونه این مهم اتفاق می‌افتد؟
شک ندارم این سخن قطعا عالی‌ترین حمایت از جایگاه گردشگری استان است؛ اما پشتوانه‌ی برنامه‌ای و بودجه‌ای ندارد. حتی در استان روی حمایت قاطع از گردشگری هنوز یک «اجماع کارساز» و قابل اتکاء مشاهده نمی‌کنیم. پرسش من این است چه کسی باید این ایده را محقق کند؟ اگر منظور بخش خصوصی است، باید بررسی شود، اساسا تحقق این ایده در توان و ظرفیت بخش خصوصی فعلی هست یا نه؟ اگر هست چرا برای انجام آن با این بخش، به یک توافق برنامه‌ای، علمی و اجرایی نرسیده‌ایم؟
یکی از مسائل مهمی که جای طرح آن همیشه وجود دارد؛ آسیب شناسی این جلسات و پیدا کردن مرجع ضمیر انتقادات و پاره‌ای از تصمیمات است که در این نشست‌ها عنوان می‌شود؛ اما هرگز مسئولیت آن را کسی بر عهده نمی‌گیرد. بهتر است از تعارفات معمول در این جلسات بکاهیم».