فردای کرمان – گروه فرهنگ‌وهنر: سومین همایش شعر عاشورایی نیستان سرخ با حضور شاعران برجسته و مطرح کرمانی و با همت انجمن ادبی دل عالم و انجمن ترانه کرمان برگزار شد.
در این همایش، یاد و خاطره‌ی میرزامحمد جیحون، ملقّب به «تاج‌الشعرا» شاعر مرثیه‌سرای اهل‌بیت که مزار او در محله‌ی خواجه‌خضر کرمان واقع شده است، گرامی داشته شد.
به گزارش فردای کرمان به نقل از روابط عمومی انجمن دل عالم، استاد احمد اسداللهی در سومین همایش شعر عاشورایی نیستان سرخ، به بیان زندگینامه‌ی جیحون از تولد تا هجرت به کرمان و وفات وی پرداخت و با بیان این‌که کرمانی‌ها حق جیحون را ادا نکرده‌اند، یادآور شد: «بیش از ۱۴۰ سال از وفات جیحون می‌گذرد اما هیچ‌گاه برنامه‌ای در خور و شان این شاعر بزرگ اجرا نشده و این اولین برنامه‌ایست که در بزرگداشت این شاعر برپا شده است».
شعله‌کرمانی با انتقاد از وضعیت نابسامان مزار جیحون اظهار کرد: «قبر جیحون بدون هیچ آدرس و علامت و نشانه‌ای در گوشه‌ی این مدرسه در کوچه پس کوچه‌های کرمان قرار گرفته و هیچ نماد و تابلویی برای این مزار ساخته نشده و این باعث سرشکستگی ما کرمانی‌هاست».
وی با بیان این‌که سالهای سال است که بر منابر حسینیه‌ها و تکایا اشعار جیحون، دل‌ها را به یاد علی‌اصغر(ع) و حضرت عباس(ع) انداخته و واقعه‌ی کربلا را با زبانی روان و شیوا به مردم بیان کرده، افزود: «از مسئولین استان و خصوصا مسئولین آموزش و پرورش و سازمان تبلیغات اسلامی و نیز از شورای شهر و شهردار کرمان می‌خواهم تا با ساخت نمادی زیبا و در شان این شاعر بزرگ و نصب تابلوهای راهنما، این مکان را به میعادگاه عاشقان اهل‌بیت تبدیل کنند».
دکتر فاطمه لشکری نیز در این مراسم با ارائه‌ی گزارش عملکرد کوتاهی از فعالیت‌های انجمن دل عالم طی یک‌سال گذشته بیان کرد: «در دو سال گذشته اکثر برنامه‌های انجمن به صورت مجازی برگزار شده است و امیدواریم با پایان یافتن بیماری کرونا بتوان بیش‌ازپیش به اجرای برنامه‌های زنده و با حضور مردم پرداخت».
سیدعلی منصوریان، دبیر انجمن ادبی دل عالم نیز با اشاره به این‌که این سومین همایش شعر عاشورایی مسمی به نیستان سرخ است، گفت: «یکی از اهداف انجمن ادبی دل عالم و همچنین انجمن ترانه کرمان آشنایی جوانان و نوجوانان با اهل‌بیت و سیره‌ی این بزرگواران است که در طول این چند سال که از فعالیت این انجمن‌ها می‌گذرد سعی کردیم به انحاء مختلف به این مهم جامه‌ی عمل بپوشانیم».
گفتنی است میرزامحمد جیحون، ملقّب به «تاج‌الشعرا»، در سال 1350 هـ. ق در محله‌ی «گازرگاه» یزد متولد شد، نسبت او از سوی پدر به شاه شجاع، از امرای آل‌مظفر می‌رسد. در نوجوانی صرف و نحو عربی و علم عروض را آموخت و همچنین به حرفه‌ی حکاکی نیز اشتغال داشت. او در دوره‌ی جوانی چند سالی را در هند و پس از آن در بنادر جنوب سپری کرد و پس از آن به عراق مهاجرت نمود. جیحون سه سال نیز در اسارت ترکمن‌ها بود. زمانی که جیحون در شیراز بود به نزد فرهاد میرزا معتمدالدوله رسید و مورد توجه او قرار گرفت و با واسطه‌ی فرهاد میرزا به تهران رفت و به حضور ناصرالدین شاه رسید. در اصفهان نیز ظل‌السلطان را ستود و لقب تاج‌الشعرا را از او گرفت. برادر او سیحون پیشه‌ی طبابت داشت و به تاج‌الاطبا ملقب بود.
جیحون بنا به مسائلی از یزد نفی بلد شد و پس از چند سال سرگردانی به کرمان آمد در کرمان به واسطه‌ی اقبال بلندش با افسرالشعرا (افسر کرمانی) آشنا شد. میرزامهدی قلی‌خان کرمانی شاعر و خوشنویس قرن سیزدهم ملقب به افسرالشعرا آن روزها اسم و رسمی برای خود داشت. وی به جیحون پناه داد و جیحون در کرمان ماندگار شد و در همین شهر ازدواج کرد. بسیاری از شعرها و مرثیه‌های جیحون در دوران اقامت او در کرمان سروده شده است.
کتاب «نمکدان» جیحون که به تقلید از گلستان سعدی نگاشته شده از شاهکار‌های ادبیات فارسی به شمار می‌رود.
هنر جیحون در ترجیع‌بند و مسمطّات موثری است که در رثای خاندان عصمت سروده و با زبان شعر، تصویری روشن و غم‌آفرین از وقایع عاشورا آفریده است؛ بطوریکه در تاریخ سوگواری‌های ادب پارسی، کمتر شاعری را مانند او در این کار موفق می‌بینیم. مخمّس معروف او، که با مدح مولای متقیان شروع می‌شود و با تصویری روشن از شهادت طفل کوچک امام حسین(ع) خاتمه می‌پذیرد، به‌قدری استادانه سروده شده است که کمتر کسی است که تحت تاثیر آن قرار نگیرد.
شعر معروف «مسدّس ترکیب» شهادت حضرت عباس (ع) را به‌طور قطع، شاعر در حالتی روحانی توأم با وجد و حال سروده و مطمئنا از دل او برخاسته که تا این حد در دل‌ها نشسته است.
میرزامحمد جیحون سرانجام در سال ۱۲۶۱ خورشیدی ( ۱۳۰۱ ه ق ) در کرمان و در سن ۵۱ سالگی از دنیا رفت و در محله‌ی خواجه خضر و در گورستان این محله به خاک سپرده شد. /پ
نظر خود را بنویسید