فردای‌کرمان ـ گروه جامعه: خانه تاریخی لطفی در کرمان با همۀ ارزش‌های معماری و فرهنگی و اقتصادی که دارد به دست فراموشی سپرده شده و در حال احتضار است. این خانه که در مجموعۀ بازار تاریخی شهر واقع شده قدمت قاجاری دارد و اگرچه متعلق به هیچ‌یک از حاکمان و درباریان آن زمان نیست اما گفته می‌شود صاحب آن جزو اشخاص متنفذ در دستگاه حکومت بوده که توانسته چنین خانه‌ای که در آن دوران لاکچری به حساب می‌آمده بسازد. کارشناسان یکی از شاخص‌ترین ویژگی‌های این بنا را تزیینات فوق‌العاده زیبا و پُر کارِ آیینه‌کاری داخل خانه و مخصوصا تالار اصلی آن می‌دانند. متاسفانه بخش زیادی از این زیبایی‌ها از بین رفته است. همچنین این خانه بادگیر باوقاری دارد که از داخل کوچه، کوچه‌ای که یک‌سر آن به موزه بانوحیاتی می‌رسد نمایان است اما از ظاهر این بادگیر چنین برمی‌آید که به‌شدت فرسوده است و بعید نیست به تکانی فرو بریزد.
اولین‌بار در دی‌ماه سال 94 بود که وعدۀ مرمت و احیای این خانه داده شد. هشت سال گذشته اما وعده‌ها را گویی باد با خود برده است!
مجتبی شفیعی ـ معاون میراث‌فرهنگی استان کرمان در پاسخ به فردای‌کرمان دربارۀ آخرین وضعیت این بنا با بیان اینکه مالکیت این خانه تاریخی در اختیار اداره راه و شهرسازی است، می‌گوید: «قانون حمایت از ابنیه و بناهای تاریخی می‌گوید دستگاه‌های دولتی که بهره‌بردار یا مالک بناهای تاریخی ثبت‌شده در فهرست آثار ملی هستند باید از محل اعتبارات همان دستگاه با نظارت میراث‌فرهنگی کار مرمت بنا را انجام دهند. خانه لطفی در مالکیت اداره راه و شهرسازی است ولی متاسفانه تاکنون اقدام مثبتی از سوی مالک انجام نشده است».
وی می‌افزاید: «ما این خانه را به‌عنوان یک پروژۀ نیمه‌تمام معرفی کرده‌ایم. قرار است از محل اعتبارات مرمت اضطراری نیز برای آن هزینه کنیم». شفیعی ادامه می‌دهد: «با تامین این اعتبار، در آینده‌ای نزدیک، مرمت اضطراری بادگیر خانه را انجام می‌دهیم تا خدای ناکرده اتفاق بدی برای آن نیفتد».
به گفتۀ وی، پیمانکار مرمت بادگیر نیز مشخص شده است.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا برای واگذاری و احیای این بنا برنامه‌ای ندارید؟ اظهار می‌کند: «مالکیت در اختیار راه و شهرسازی است و این نهاد باید برای واگذاری خانه اقدام کند».
به گزارش فردای‌کرمان، اواسط دهۀ 90 و در زمان استانداری علیرضا رزم‌حسینی مرمت و نجات آثار تاریخی در استان مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفت. در راستای همین رویکرد بود که مدرسه تاریخی بانوحیاتی در راستۀ اصلی بازار کرمان مرمت و به موزه تبدیل شد. همان زمان، توجه مقامات وقت به خانه تاریخی لطفی که در همسایگی موزه حیاتی قرار دارد هم جلب و وعده داده شد که خانه لطفی را هم مرمت می‌کنیم و حتی می‌گفتند این خانه را به موزۀ حیاتی ملحق می‌کنیم. قرار بود شهرداری و میراث‌فرهنگی با کمک اعتبارات ملی و استانی مرمت این خانه را انجام بدهند. می‌خواستند این بنا را به خانه‌موسیقی تبدیل کنند. مدتی بعد اما معلوم شد که شهرداری مالک خانه نیست. پس، از پروژه خارج شد. به دنبال مذاکراتی که برای جلب سرمایه‌گذار انجام شد، گفتند بانک رسالت این خانه را مرمت و احیا و تبدیل به خانه‌موزه‌ای برای نگهداری آثار استاد ملک‌زاده خوشنویس می‌کند. آیت‌الهی موسوی، معاون عمرانی استاندار کرمان اما مدتی بعد به فردای‌کرمان گفت که بعد از آنکه شهادت سردار سلیمانی اتفاق افتاد، بانک رسالت عهده‌دار انجام اقداماتی در منزل سردار و همچنین ایجاد یادمانی برای ایشان شد و همین باعث شد که از پروژۀ خانه‌لطفی انصراف بدهند.
در پی خروج بانک رسالت، موسوی گفت که در حال رایزنی هستند تا موسسه ملل را برای مرمت و احیای این خانه راضی کنند.
بانک ملل هم سرمایه‌گذاری در این خانه تاریخی را نپذیرفت و اکنون، این بنا با ارزش‌های فراوانی که دارد، تنها و بی‌پناه در گوشه‌ای از بازار تاریخی به حال خود رها شده است.
آیا ما به یاد داریم که هر بنای تاریخی یک قطعه از داستان زندگی مردمان نسل‌های گذشته است و فراموش کردن آن، فراموش کردن بخشی از هویت همۀ ماست؟ آیا ما آماده‌ایم در مقابل این فراموشی ایستادگی کنیم یا خواهیم گذاشت که قطعاتی ارزشمند از هویت و تاریخ و فرهنگ ما دائما فرو بریزد و از بین برود؟ / الف
نظر خود را بنویسید