علومی چه زود رفت...!

فردای‌کرمان - محمد لطیف‌کار: محمدعلی علومی روز گذشته شانزدهم اردیبهشت‌ماه در سن شصت و دو سالگی، در شهر زادگاهش بم درگذشت. افسوس که چه زود رفت ...! او نویسنده‌ای بود که تا دم مرگ، لحظه‌ای از نوشتن باز نایستاد.

زنده‌یاد علومی داستان‌نویس، طنزپرداز، اسطوره‌شناس، پژوهشگر حوزۀ ادبیات، روزنامه‌نگار و یک نقاش خودآموخته بود. بسیار پرکار و خلاق، صاحب سبک و شبیه خودش بود، و از هیچ نویسندۀ دیگری تقلید نمی‌کرد. آخرین نوشته‌هایش را در ماهنامۀ سرمشق منتشر می‌کرد.

کارنامۀ علومی پربار بود. رمان‌های «سوگ مغان»، «آذرستان»، «ظلمات»، «اندوهگرد»، «پریباد»، «داستان‌های غریب مردمان عادی»، «هزارویک شب نو»، «خانه کوچک» و «عطای پهلوان» از آن جمله است.

علی‌اصغر شیرزادی داستان‌نویس، سال گذشته دربارۀ علومی نوشت: «او وام‌دار هیچ سبک و سیاق و شیوه یا این و آنی نیست. بسیار خودساخته است. جهان داستانی او همواره گسترش‌یابندۀ خاص خودش را دارد. در کارهایش سرگردان نیست و به قیمت تصنعی شدن کارش، حاضر نیست فرمالیست باشد. البته این بدان معنا نیست که به فرم و ساختار توجه نمی‌کند. به خاطر شناخت قوی و خوبی که از هستی دارد و تکیه بر تجربه‌های زیسته‌ و خاستگاه بومی‌اش، مفاهیمی را در مناسبات انسانی و جغرافیایی مفروض مطرح می‌کند که این مفاهیم بی‌هیچ اصراری که بخواهد، مفاهیمی است که می‌تواند برد جهانی داشته باشد».

عکس را دی‌ماه سال نودوپنج از او گرفته‌ام. برای مراسم نقد و بررسی کتاب افغانی‌کشی به شهر سرچشمه آمده بود، که بیرون سالن چند عکس از او به یادگار گرفتم. روحش شاد و یادش جاوید و گرامی باد.