فردایکرمان ـ گروه جامعه: مناقشه بر سر بستن میدان تاریخی ارگ به روی خودروها یا باز کردن آن و محدودسازی ورود خودرو به میدان همچنان ادامه دارد.
کسبۀ پیرامون میدان و برخی از کسانی که در بخش غربی بازار تاریخی شهر مغازه دارند میگویند در همین مدت کوتاهی که میدان بسته شده، درآمدشان افت کرده است چرا که مسیر ورود مردم به بازار تغییر کرده است. شهرداری اما از کسبه میخواهد به پیامدهای مثبت این طرح در آینده که باعث رفتوآمد بیشتر مردم در این محدوده از شهر میشود اعتماد کنند.
در همین حال، علیرضا حکاکزاده ـ کارشناس ترافیک و دبیر سابق شورای ترافیک استان کرمان معتقد است: «مسدود کردن کامل میدان، به گونهای که در تمام ۲۴ ساعت شبانهروز، محدودیت تردد شامل همۀ انواع وسائلنقلیه بشود، آن را به یک پیادهراه موفق تبدیل نخواهدکرد».
وی در پاسخ به فردایکرمان با شرح دلایل کارشناسی تصریح کرد که با شرایط فعلی، انسداد کامل میدان ارگ به روی خودروها به احتمال زیاد میتواند کسبوکارهای آن فضا را با رکود کامل و کسادی مواجه کند.
این کارشناس ارشد ترافیک در توضیح بیشتر در اینباره گفت: «نگرانی کسبۀ بازار و میدان ارگ نشان میدهد که حملونقل تا چه اندازه در حیات اقتصادی نقش دارد و بالعکس؛ ایجاد شبکۀ دسترسی مناسب حملونقلی میتواند حیات اقتصادی یک منطقه را احیا کند».
وی با طرح این احتمال که انسداد کامل میدان ارگ به روی خودروها باعث رکود و کسادی کسبوکارهای این محدوده از شهر کرمان خواهد شد، در پاسخ به این پرسش فردایکرمان که آیا با راهاندازی خط ویژۀ اتوبوس به چهارراه ارگ میتوان از این خسارات کاست یا به شبکۀ گستردهتری از حملونقل عمومی نیاز است؟ اظهار کرد: «اولا چهارراه ارگ فضای کافی حتی برای ایجاد ایستگاه اتوبوس حداقل با گنجایش توقف چهار دستگاه را ندارد در حالی که در آن ناحیه نیاز به ایجاد یک پایانه اتوبوسرانی شهری وجود دارد. ثانیا راهاندازی چند خط اتوبوسرانی به تنهایی کفایت نمیند و به یک شبکۀ وسیعتر حملونقل همگانی نیاز است و به ویژه با راهاندازی کرمانمال (مجتمع ساروجپارس) این نیاز بیشتر هم خواهد شد».
وی ادامه داد: «علاوه بر این، گنجایش شبکۀ خیابانی موجود در وضعیت فعلی هم مسئلهساز است و ظرفیت لازم برای ترافیک عمدتا خودروهای شخصی کنونی را ندارد!».
وی با بیان اینکه با مسدودسازی کامل میدان ارگ مخالفم، گفت: «مسدود کردن کامل میدان آن را به یک پیادهراه موفق تبدیل نخواهدکرد از آنجا که سه شاخصۀ اصلی تضمینکنندۀ موفقیت پیادهراههای شهری یعنی استقرار فعالیتهای سازگار با اهداف پروژه، سازوکارها و زیرساختهای لازم برای ارائۀ خدمات به آن فعالیتها و قابلیت دسترسی آسان و راحت برای همۀ اقشار جامعه به وسائل حملونقل همگانی محقق نشده است بنابراین، نمیتوان گفت اجرای آن موفقیتآمیز بوده است».
حکاکزاده توضیح داد: «برای به سرانجام رساندن اینگونه پروژهها، همزمان با تغییر نظام کالبدی و نظام حرکتی، باید نظام زیرساختی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی هم تغییر کند و این امر مستلزم تدوین یک برنامۀ جامع و وجود مدیریت توانمند و هوشمند است تا قادر باشد تمام جوانب و نظامهای پیشگفته را برنامهریزی و پیادهسازی کرده و اجرای آن را بهطور مستمر رصد و پایش کند در غیر اینصورت، با اتمام عملیات عمرانی، پیادهراه دچار «رهاشدگی» شده و با توجه به زمینه و پیشینۀ مشکلات و آسیبهای اجتماعی، مجدد به وضعیت سابق برخواهد گشت».
این کارشناس ارشد ترافیک سپس گفت: «نبود مطالعات نیازسنجی و امکانسنجی قبل از تصویب بهعلاوه تاخیرات طولانی در زمان اجرا، تامین اهداف اینگونه پروژهها را با ناکامی مواجه خواهد ساخت و سرانجام مدیران شهری را مجبور خواهد کرد که برخلاف اهداف اولیه، با صرف هزینههای مضاعف آن را به حالت گذشته برگردانند! نمونههای ناموفقی همچون پیادهراه ۱۷ شهریور تهران و خیابان قیام یزد از این دست پروژههاست».
وی افزود: «در نمونههای موفق جهانی، در مجاورت پیادهراه شهری، نوعی تسهیلات حملونقلی هم در نظر گرفته شده است بهعنوان مثال در پیادهراه استقلال در استانبول تراموا حرکت میکند، در محور شانزه لیزه پاریس بدون حذف عرصۀ سواره، فقط از عرض آن کاسته شده و به عرض پیادهرو افزوده شده است، همچنین در خیابان آکسفورد لندن تنها سه تا چهار متر سوارهراه، فقط برای تردد اتوبوس در نظر گرفته شده است». / الف
نظر خود را بنویسید