فردای کرمان - آرش شکیبایی مجد* : ثبت آیین و مهارت سنتی پخت «سمنو» به نام تاجیکستان در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو، بیش از آنکه یک خبر اداری باشد، یادآور اهمیت روایتگری در پاسداشت میراث تمدنی است.
سمنو در فرهنگ ایرانی، خوراکی آیینی و یکی از ارکان اصلی سفره هفتسین است؛ نمادی از زایش، برکت و فراوانی که پیشینهاش به ژرفای تاریخ ایرانزمین بازمیگردد. این آیین، در میان جوامع ایرانیتبار و فارسیزبان، همواره نقشی هویتی و مشترک داشته و همانند نوروز، در مرزهای سیاسی محدود نمیشود.
مسئله، ثبت شدن سمنو نیست؛ مسئله، ثبت نشدن روایت مشترک آن است. یونسکو حافظه جهانی را ثبت میکند، نه تمامی حقیقت تاریخی را. اگر روایت تمدنی بهموقع ارائه نشود، دیگران آن را روایت خواهند کرد.
سمنو همچنان میجوشد؛ در خانهها، در آیین نوروز و در حافظه جمعی مردم. اما پاسداشت این میراث، نیازمند حضور فعال، نگاه فراملی و مسئولیتپذیری فرهنگی است.
* مدیر مرکز بم شناسی
نظر خود را بنویسید