محمد لطیفکار - سوم اسفندماه سال گذشته که در ستایش از سه جلد کتاب پژوهشی عقیل سیستانی مطلبی نوشتم واقعا نمیدانستم ایشان در مقطع دکتری رشتهی پژوهش هنردر دانشگاه تهران مشغول به تحصیل است. حالا اما این را هم میدانم؛ و اضافه بر آن، خبر دارم که او هفتهی گذشته در سومين دورهی جشنوارهی ملي كتاب سال فرهنگي دانشجويان در بخش پژوهشهای هنری و ادبی رتبهی اول را کسب کرده است.
برپایهی خبری که روابط عمومی دانشگاه تهران، منتشر کرده است، دانشجويان بيش از 50 دانشگاه كشور كتابهاي خود را كه در بازهی زماني اول اسفند ۱۳۹۶ تا پایان بهمن ۱۳۹۷ منتشر شده ، به جشنواره ارسال كردهاند.
در یادداشت آن روزم، از جمله نوشته بودم: «در سالهای اخیر کتابسازی به وفور دیدهام؛ اما وقتی سه جلد کتاب دائرهالمعارف دستبافتههای داری مناطق مختلف استان کرمان، تالیف عقیل سیستانی را با حوصله تورق زدم، باورم شد که با یک پژوهشگر هوشمند و پرکار سر و کار داریم، و به نظرم رسید او اولین گام را محکم برداشته است. البته امیدوارم پژوهشگران و صاحبنظرانی که در این حوزه فعالیت تخصصی دارند، دربارهی کیفیت و ایرادات احتمالی کتاب اظهار سکوت نکنند، تا فضای پژوهش و نقد در جامعهی ما تقویت شود، و مجلدات بعدی این پژوهش، با کیفیتی باز هم بالاتر به علاقهمندان عرضه شوند.
گسترهی پژوهش سیستانی بهقدری وسیع و متنوع است که بابت پیدا کردن نمونههای فراوان و متنوع بافتههای عشایری و روستایی، بجز تحسین مکرر او چیزی به ذهنم نمیرسد. عکاسی کردن و معرفی این نمونهها بدون اغراق از عهدهی یک تیم آگاه وعلاقهمند ساخته است.
بدون تردید مولف محترم بابت انتشار این سه جلد رنج فراوانی برده است؛ بهطوری که اگر از این پس بگویم در حوزهی دستبافتههای داری، در استان کرمان ما با یک پژوهشگر جدی و پرکار سر و کار داریم، سخنی بهگزاف نگفتهام.
خیلی خوشحال شدم وقتی آقای سیستانی گفت از این مجموعه پنج جلد دیگر را نیز در دست انتشار دارم. وقتی عناوین کتابهای بعدی را برایم برشمرد، احساس کردم با این دائرهالمعارف هشت جلدی، انگار داریم صاحب یک موزهی متحرک در کرمان میشویم».
ضمن تبریک این موفقیت به آقای سیستانی، امیدوارم همانطور که او با جدیت تالیف سه جلد کتاب ارزشمند به اتمام رسانده است، کماکان بتواند این پژوهش را تا هشت جلدی که پیشبینی و برنامهریزی کرده، بدون خستگی ادامه دهد. بهخصوص که آثار مهم فرهنگی و هنری که او در مورد آنها در حال پژوهش است، در میان عشایر و روستاهای کشورمان به سرعت رو به افول هستند. تا آنجا که اگر در ثبت و ضبط این آثار تعلل کنیم، بعید نیست این دسترسی برای همیشه دچار انسداد بشود.
9115
یادداشت محمد لطیفکار
نظر خود را بنویسید